Sygnały myśliwskie

Opublikowano przez

Stanowią nieodłączny element polowań. Są krótkimi utworami muzycznymi granymi na rogach myśliwskich. Stanowią dźwiękowy system komunikacji, a ich stosowanie służy usprawnieniu organizacji polowań zbiorowych, poprawia ich bezpieczeństwo oraz jest tradycyjną oprawą muzyczną.

Przede wszystkim pomagają w komunikacji między myśliwymi a naganką lub miedzy myśliwymi.

Dzielimy je na:

  • Porozumiewawcze – uroczyste i właściwe.
  • Sygnały pokotu.

W czasie odprawy gra się sygnały: „Powitanie” i „Apel na Łowy”

To właśnie sygnały właściwe służą organizacji polowania. Podczas polowania zbiorowego najczęściej stosuje się sygnały:

  • Naganka naprzód.
  • Zakaz strzału w miot.
  • Koniec pędzenia.
  • Rozładuj broń.
  • Zbiórka myśliwych.

Prowadzący polowanie może zarządzić pominięcie pierwszego i drugiego sygnału jako niecelowego i mogącego wprowadzić w błąd uczestników polowania

Wszystkich sygnałów pokotu, a także gdy grane jest „powitanie”, „pasowanie” i „darz bór” wysłuchuje się w postawie stojącej, bez nakrycia głowy. Obowiązek nakrycia głowy nie dotyczy pocztu sztandarowego oraz sygnalistów myśliwskich.

 

Gęś Gęgawa

Opublikowano przez

W Polsce to jedyny lęgowy gatunek gęsi.

Występuje najliczniej na terenach zachodniej i północno – wschodniej części kraju. To gatunek wędrowny, ale w Polsce i wyprowadza lęgi, i zimuje na zachodzie kraju.

Biotop – jeziora z trzcinami w strefie brzegowej, rozlewiska, podmokłe łąki, zarośnięte ujścia, rozwidlenia i porośnięte doliny rzek, stawy hodowlane i tereny bagienne.

To największe ptaki łowne. Długość do 90 cm, rozpiętość skrzydeł do 180 cm, masa do 4 kg. U tego gatunku nie występuje dymorfizm płciowy.

Upierzenie na grzbiecie ma ciemnoszare z jaśniejszymi poprzecznymi prążkami. Pokrywy skrzydeł, piersi i części podbrzusza jasnoszare. Na piersi i na bokach poprzeczne ciemne prążki. Część ogonowa i obrzeża lotek są białe. Pełne pierzenie ma miejsce latem, ptaki są wówczas nielotami. Wiosła ma pomarańczowe.

Gęś ma całkowicie pomarańczowy dziób z jaśniejszym paznokciem

Po przylocie z zimowisk w marcu lub w kwietniu intensywnie żerują na polach, po czym samica zabiera się do budowy gniazda w trzcinowiskach nad jeziorami, rozlewiskami lub stawami. Gniazdo zbudowane jest na ziemi, z trzcin i gałęzi w miejscu porośniętym szuwarami, tak aby w czasie lęgów pozostać suche.

Do dobrze przygotowanego gniazda samica składa 5 – 6 jaj i wysiaduje je około 25 – 29 dni. Młode są zagniazdownikami. Po dwóch miesiącach uzyskują pełną zdolność do lotu. Z rodzicami zostają aż do jesieni. Dojrzałość płciową osiągają w trzecim roku życia.

Przyrost naturalny gęsi nie jest zbyt duży. Po pierwsze składane w marcu jaja często przemarzają. Drugą przyczyną jest przystępowanie do rozrodu niewielkiej części populacji (szacuje się, że tylko 20 – 30 proc). Wynika to z późnego dojrzewania osobników. Kolejnym, chyba największym problemem jest niszczenie lęgów przez dziki, drapieżniki i inne ptaki (np. wrony siwe). Ponadto pisklęta atakowane są przez szczupaki.

Niestety gęsi nie powtarzają swoich lęgów

Odżywiają się miękkimi częściami roślin wodnych, kłączami, ale także źdźbłami i ziarnami zbóż.

Za szkody wyrządzone przez gęsi odszkodowanie nie jest przyznawane

Przeloty gęsi na zimowiska obserwujemy od września do listopada, a powroty na miejsca lęgowe w końcu lutego i na początku marca. Dzikie gęsi ciągną w szyku przypominający klin o nierównych ramionach (klucz) i w czasie lotu często gęgają. Na żerowiska przybywają gromadnie tworząc często bardzo liczne stada (tabuny).

Gęgawy są wyjątkowo ostrożne

Orientacyjny wiek gęsi możemy ustalić za pomocą tzw. Bursy Fabrycjusza. To narząd występujący u młodych ptaków do czasu uzyskania dojrzałości (potem uwstecznia się), który znajduje się na końcu części steku (kloaki).

Polowanie

Na gęsi poluje się na ciągach i przelotach (z zasiadki na trasie) oraz na żerowiskach. Prawo zezwala strzelanie do gęsi nie będących w locie.

Broń gładkolufowa, śrut nr 2-0 o średnicy 3,5 mm do 4,0 mm.

Szczególnie ważne jest dobre maskowanie myśliwego, gdyż podejrzane miejsca omijają one szerokim łukiem. Na polowania w przelocie wybiera się dni dżdżyste i pochmurne, kiedy gęsi lecą bardzo nisko.

Najlepsze efekty daje polowanie z wykorzystaniem bałwanków i za pomocą wabika. Koniecznie trzeba mieć dobrego aportera.

Okresy polowań:

  • Od 1 września do 21 grudnia
  • Na terenach województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego, wielkopolskiego i dolnośląskiego od 1 września do 31 stycznia

Do siedzących na brzegu gęsi wolno strzelać.

Fot: ptakiozdobne.pl, zwierzetainformacje.pl, 

Ile jest ras psów myśliwskich?

Opublikowano przez

Międzynarodowa Federacja Kynologiczna FCI uznaje oficjalnie około 400 ras psów, w tym około 200 ras psów myśliwskich.

W polskich łowiskach spotyka się na co dzień z tej liczby jedynie 20 – 40 ras. Wynika to głównie z przyzwyczajenia naszych myśliwych do określonych ras, sprawdzonych w praktyce.

Fot: huntertools.pl

Zachowanie myśliwego na stanowisku

Opublikowano przez

Myśliwy zajmuje stanowisko wskazane mu przez prowadzącego polowanie.

  • Wolno mu przesuwać się nie więcej niż 3 metry w prawo lub w lewo wzdłuż linii myśliwych.
  • Musi zachowywać się cicho i spokojnie.
  • Powinien mieć łączność wzrokową z myśliwym na sąsiednim stanowisku i w miarę możliwości potwierdzić to widocznym ruchem ręki.
  • Nie wolno zajmować stanowiska w rowach, wykopach i zagłębieniach terenu.
  • Luneta może mieć ustawioną krotność nie większą niż trzy (nie dotyczy polowań z ambon).
  • Myśliwy musi mieć jasne elementy garderoby zwiększające jego widoczność.

Musi pozostać na stanowisku

  • Aż do czasu usłyszenia sygnału oznaczającego koniec pędzenia, chyba że doszło do nagłego wypadku i trzeba udzielić komuś pomocy – musi wówczas zawiadomić o tym fakcie sąsiednich myśliwych i rozładować broń.

Broń wolno załadować

  • Dopiero po zajęciu stanowiska przed pierwszym pędzeniem.
  • Z załadowaną bronią można opuścić stanowisko tylko w sytuacji udzielenia pomocy osobie zaatakowanej przez zwierzynę.
  • Nie wolno strzelać ze stanowiska linii myśliwych na stanowiska na flankach i odwrotnie jeżeli odległość lub ukształtowanie terenu nie zapewnia bezpieczeństwa.
  • Nie wolno strzelać wzdłuż linii myśliwych – za taki strzał uważa się gdy pocisk przeszedłby w odległości mniejszej niż 10 metrów od stanowiska sąsiada.

Myśliwy po zajęciu stanowiska może strzelać do ukazującej się zwierzyny

  • Pod warunkiem, że jego sąsiedzi zajęli już stanowiska i myśliwy nawiązał z nimi kontakt wzrokowy (o ile umożliwiają to warunki terenowe).
  • Strzał oddajemy wyłącznie z pozycji stojącej (nie dotyczy strzału z ambon).
  • Strzał do zwierzyny płowej w miocie wyłącznie za zgodą prowadzącego polowanie (nie dotyczy polowań z ambon).
  • Nie wolno oddać strzału jeżeli nagonka jest w odległości mniejszej niż 150 metrów w terenie otwartym i 100 metrów w lesie.
  • W kierunku innych myśliwych można strzelać do ptactwa w locie o ile strzał oddaje się pod kątem nie mniejszym niż 60 stopni, a na linii strzału nie występują gałęzie lub inne przeszkody.
  • Celowanie do zwierzyny i oddanie strzału jest dopuszczalne dopiero po osobistym dokładnym rozpoznaniu zwierzyny oraz warunkach gwarantujących skuteczność strzału i możliwość podniesienia strzelonej zwierzyny oraz bezpieczeństwa otoczenia.
  • Po strzale myśliwy w pierwszej kolejności obserwuje reakcję zwierzyny na strzał.

Nie celuje się do zwierzyny i nie strzela jeśli:

  • Na linii strzału znajduje się myśliwy, inna osoba lub zwierzęta gospodarskie, budynki i pojazdy, a odległość od nich nie gwarantuje bezpiecznego strzału.
  • Zwierzyna znajduje się na szczycie wzniesienia.
  • Zwierzyna jest w odległości mniejszej niż 200 metrów od pracujących maszyn rolniczych.

Między pędzeniami na polowaniu zbiorowym naboje bezwzględnie muszą być usunięte z komór nabojowych

Zaleca się, aby między pędzeniami zamki broni łamanej były otwarte, a w samopowtarzalnej – w tylnym położeniu.