Należy do rodziny chomikowatych. W Polsce dość licznie zamieszkuje tereny zachodnie, południowe i centralne. Na Warmii i Mazurach znacznie mniej liczny. Sprowadzony z Ameryki w 1905 roku.
Osiedla się wyłącznie w strefie brzegowej zbiorników wodnych, szczególnie w miejscach z bogatą roślinnością wodną. Mało wybredny, toleruje do pewnego stopnia zanieczyszczenie wody. Żyje więc w środowisku wodno-lądowym.
Długość do 40 cm, ogon 20 – 28 cm, waga 07 – 1,6 kg.
Futro – ubarwienie jest ciemnobrunatne, zdecydowanie ciemniejsze na grzbiecie, delikatnie rozjaśniające się na bokach. Sód ciała szary z miodowym odcieniem. Jest gęste. W czasie nurkowania nie przepuszcza wody. Przebywanie pod wodą ułatwia im także możliwość zatykania fałdem skórnym uszu oraz rozdwojona górna warga, która dobrze chroni otwór gębowy. Zwierzą ma także umiejętność zatykania pod wodą otworów nosowych.
Głowa duża, osadzona na krótkiej niewyróżniającej się z tułowia szyi. Uszy małe, niewidoczne, ukryte w gęstym futerku. Pysk krótki, tępo zakończony. Tułów krepy, niezgrabny osadzonych na krótkich nogach. Przednia para kończyn jest o połowę krótsza od tylnych. Na stopach włosy ułatwiające pływanie.
W budowie ciała podobny do szczura, stąd inne nazwy gwarowe: piżmoszczur, szczur piżmowy.
W okolicach odbytu znajdują się worki strojowe, zawierające substancje zapachową wykorzystywaną do znaczenia terytorium.
Rozmnażanie zaczyna się wczesną wiosną i trwa aż do jesieni. W ciągu roku wydaje od trzech do czterech miotów. Po czterech tygodniach ciąży samica rodzi od 3 do 9 młodych. Laktacja trwa do czterech tygodni, ale już po trzech młode pobierają naturalny żer i powoli opuszczają gniazdo. Bardzo szybko dojrzewają płciowo. Młode z pierwszego miotu już jesienią biorą udział w rozrodzie.
Odżywiają się wszelka roślinnością wodną. W ciągu doby są w stanie zjeść więcej zielonej masy niż same ważą. W skład ich diety wchodzą tez mięczaki, skorupiaki, płazy i małe ryby.
Żyją w dużych rodzinnych grupach. Młode nie spieszą się z usamodzielnieniem i wychodzeniem na nowe terytoria, niemniej zwierzęta są w stanie kolonizować nowe tereny w odległości nawet do 50 km w ciągu roku. Wykorzystują do tego nurt rzeki, co pozwala szybko przenosić się.
Gniazda budują z roślinności wodnej i błota – są to kopczyki do wysokości 1 metra lub kopią rozległe nory z podwodnymi wejściami. Aktywne są całodobowo, ale szczególnie od wieczora do świtu.
Polowanie
Z zasiadki na brzegu, także w nocy. Czasem nieodzowna staje się pomoc dobrego aportera, które przyniesie upolowane zwierzę.
Broń gładkolufowa, naboje śrutowe o średnicy 2,5 – 2,75 mm (nr 6 i 5)
Okresy polowań:
- Od 11 sierpień do 15 kwiecień
- na terenach rybackich obrębów hodowlanych – na piżmaki polujemy przez cały rok.
Fot: huntertools.pl, drapieżniki.pl, hodowle.eu
Dla przeciętnej odległości 30 – 35 metrów.
1. Strzelanie do zwierzyny w odległości mniejszej niż 500 metrów od miejsc zebrań publicznych w czasie ich trwania lub w odległości mniejszej niż 150 metrów od zabudowań mieszkalnych.
Niewypał, to nabój, który nie wypalił, nie wystrzelił pocisku w chwili strzału i uderzenia iglicy w spłonkę. Z nieznanych powodów nie nastąpił wybuch spłonki lub zapalenie ładunku prochowego.