Zmiany zasad szacowania szkód łowieckich – 2018 rok

Opublikowano przez

W dniu 8 sierpnia 2018 r. ukazał się nowy tekst wprowadzający zmiany Prawa Łowieckiego w zakresie szacowania szkód łowieckich wyrządzonych przez zwierzynę w uprawach i płodach rolnych – Dziennik Ustaw z 2018 r. pozycja 1507. Zgodnie z art. 5 ustawy wchodzą one w życie z dniem 23 sierpnia br.

Najistotniejsze zmiany to:

  1. Wnioski o szacowanie szkód poszkodowani mają składać do dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich.
  2. Wnioski powinny być zgłaszane w terminie umożliwiającym oszacowanie szkody.
  3. Wszystkie sprawy wszczęte i nie zakończone do dnia wejścia w życie nowych przepisów podlegają procedurom opartych na dotychczasowych zasadach.
  4. Termin oględzin i szacowania ostatecznego ustalany jest przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego i o tym fakcie ma on obowiązek powiadomić poszkodowanego, jak również wojewódzki ośrodek doradztwa rolniczego, właściwy ze względu na miejsce wystąpienia szkody, w ciągu trzech dni od daty otrzymania wniosku o oszacowanie szkody.
  5. Szacowanie ostateczne przeprowadzone powinno być najpóźniej w dniu zbioru uszkodzonej uprawy. Z kolei o planowanym terminie sprzętu uszkodzonej uprawy jej właściciel lub posiadacz ma obowiązek zawiadomić, w formie pisemnej, dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego nie później niż na 7 dni przed planowanymi czynnościami zbioru.
  6. Niestawiennictwo właściciela albo posiadacza gruntów rolnych lub przedstawiciela wojewódzkiego ośrodka doradztwa rolniczego nie wstrzymuje czynności związanych z dokonaniem oględzin lub szacowania ostatecznego.
  7. Koła łowieckie nie będą ponosiły kosztów udziału w szacowaniu przedstawiciela ośrodka doradztwa rolniczego.
  8. Do czasu wydania nowego rozporządzenia w tej kwestii, zastosowanie znajduje dotychczasowy druk szacowania szkód, który należy zaadaptować do nowych uwarunkowań.

Treść aktu prawnego w załączeniu poniżej

Ustawa z dnia 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo łowieckie

Przyspiesznik w myśliwskiej broni kulowej i jego prawidłowa obsługa na polowaniach

Opublikowano przez

Fot: hubertusprohunting.pl

Przyspiesznik to urządzenie w broni myśliwskiej zmniejszające siłę oporu języka spustowego potrzebną do oddania strzału.

Dzięki temu nie powodujemy „zerwania” strzału co przy „twardych” spustach jest możliwe i powoduje dołowanie strzałów – ciągnąc zbyt gwałtownie za spust w chwili strzału powodujemy lekkie obniżenie lufy.

Do broni kulowej stosuje się dwa rodzaje przyspieszników:

  • Typ niemiecki
  • Typ francuski

Typ niemiecki – to dodatkowy język spustowy, którym „napinamy” przyspiesznik, a strzał oddajemy drugim, właściwym językiem spustowym. Ten typ ma zastosowanie głównie w sztucerach jednolufowych.

Przyspiesznik napinamy ciągnąć do tyłu pierwszy od strony strzelca język spustowy. Strzał powoduje lekkie pociągnięcie drugiego języka spustowego, czyli tego bardziej oddalonego od kolby. Jeżeli chcemy zrezygnować ze strzału to w pierwszej kolejności zabezpieczamy broń, a potem zwalniamy naciągnięty przyspiesznik.

Zwolnienie przyspiesznika następuje poprzez pociągnięcie właściwego spustu – tak jak przy strzale lub cofnięcie do tyłu języka przyspiesznika, przytrzymanie go, a następnie naciśnięcie spustu właściwego i na koniec puszczenie obu spustów.

Rys: sklep.szuster.com.pl

Typ francuski – jest tylko jeden język spustowy obsługujący przyspiesznik i zwalniający iglicę. W języku spustowym wmontowana jest dźwignia obsługująca przyspiesznik. Napinanie wykonuje się poprzez pchnięcie spustu do przodu. Zwolnienie – przy zabezpieczonej broni, ściągnięcie jak przy strzale.

Zgodnie z prawem łowieckim przyspiesznika można używać wyłącznie na polowaniu indywidualnym i dopiero po dokładnym rozpoznaniu celu. W razie rezygnacji ze strzału należy jak najszybciej zwolnić przyspiesznik.

Można go także używać na strzelnicy, jednakże tylko i wyłącznie przy strzelaniu do dużego celu nieruchomego.

Stosowanie przyspiesznika reguluje Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 marca 2005 roku w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowań i znakowania tusz.

Dochodzenie postrzałka w obwodzie cudzym i własnym

Opublikowano przez

Kwestię dochodzenia postrzałka reguluje RMŚ z 23 marca 2005 roku w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowań i znakowania tusz.

W cudzym obwodzie

Może odbywać się pod warunkiem niezwłocznego zawiadomienia o tym dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, nie później jednak niż po upływie 12 godzin od rozpoczęcia poszukiwań.

Poszukujący postrzałka może korzystać z pomocy naganiacza lub innego myśliwego, a także korzystać z psa prowadzonego na otoku.

We własnym obwodzie

Myśliwy powinien poszukiwać, dochodzić i uśmiercić ranną zwierzynę możliwie szybko i w sposób oszczędzający jej niepotrzebnych cierpień.

Wybierając się na polowanie na grubą zwierzynę musimy mieć możliwość skorzystania z pomocy psa ułożonego do dochodzenia postrzałków.

Poza obwodem łowieckim

Zawsze może się zdarzyć, że postrzałek przekroczy granicę obwodu, w którym polujemy, i przejść na teren nie wchodzący w skład żadnego obwodu łowieckiego. W takim przypadku również musimy dochodzić i poszukiwać postrzałka. Robimy to za zgodą władającego terenem z zachowaniem szczególnych środków bezpieczeństwa. Zgoda może być udzielona na jakiś czas lub mieć charakter stały.

Spóźnienie i wcześniejsze opuszczenie polowania

Opublikowano przez

Myśliwy, który spóźnił się na polowanie, może wziąć w nim udział za zgodą prowadzącego polowanie, nie wcześniej niż po zakończeniu rozpoczętego pędzenia; nie może żądać powtórzenia losowania stanowisk i zajmuje stanowiska według wskazań prowadzącego polowanie.

Uczestnik polowania, który zamierza opuścić polowanie przed jego zakończeniem, może to zrobić w przerwie między pędzeniami i po powiadomieniu prowadzącego polowanie.

Do obowiązków prowadzącego polowanie należy poinformowanie wszystkich uczestników o dołączeniu lub wycofaniu się uczestnika polowania.