Muflon

Opublikowano przez

Fot: deviantart.com

Jest to żyjąca w Europie dzika owca.

Muflon jest zwierzęciem przypominającym owcę domową – krępy tułów, krótkie nogi, wyglądem wyróżniają go jednak dużo większe, zakręcone rogi – ślimy. Mogą one osiągać imponujące rozmiary, nawet do 80 – 90 cm. Nie są one też zrzucane tak jak ma to miejsce u jeleniowatych.

Długość ciała zwierzęcia dochodzi do około 120 – 130 cm, wysokość w kłębie do 75 cm. Masa ciała tryków

Sierść muflona zwana runem lub suknią latem jest rudawo-brunatna, natomiast zimą brunatno-brązowa przy czym u tryków widoczne jest siodło – żółto-białawe plamy na bokach. Ogólnie może mieć różne odcienie brązu, z tym, że na grzbiecie jest zdecydowanie ciemniejsza. Pysk podobnie jak spód ciała, wewnętrzna strona nóg oraz lustro są również koloru żółto-białawego. U owiec suknia jest nieco jaśniejsza – latem jasnobrązowa, zimą ciemnobrązowa.

Cechą charakterystyczną muflona jest również masywny kark porośnięty grzywą

Ślimy wyrastają tylko trykom, są skręcone w bok i do tyłu, doskonale na nich widać karby przyrostów rocznych. Co roku na przełomie listopada i grudnia przyrost rogów jest zatrzymywany i w tym czasie powstaje charakterystyczny roczny krąg (zgrubienie) – karb (pierścienie). Wiek tryka określa się właśnie po ilości karbów na ślimach. W 4 miesiącu życia pojawiają się guzowate wyrostki na łbach, które rosną do około dziewiątego roku życia muflona.

Muflon posiada gruczoły zapachowe przy odbycie, między racicami oraz przy wymionach u owiec.

Wzór zębowy muflona: 0 0 3 3 / 3 1 3 3.

Ojczyzną muflona są dwie śródziemnomorskie wyspy – Korsyka i Sardynia. Ok. roku 1732 po raz pierwszy sprowadzono muflona do Europy (w okolice Wiednia), natomiast do Polski po raz pierwszy introdukowano muflona w roku 1901 w okolice Dolnego Śląska i tam też żyje największa populacja zwierzęcia w Polsce.

Fot: blog.spy-optic.pl

Muflon jest zwierzęciem osiadłym, preferującym tereny polne i lasy górskie. Pierwotnie jego naturalnym biotopem były skaliste, górskie obszary z gęstym krzewiastym podszytem. Zimą muflony schodziły w doliny, latem natomiast udawały się w wyższe partie gór. Krępa i silna budowa ciała jest stosowana do poruszania się w trudnych skalistych warunkach, w czym pomagają też kopyta przystosowane do twardego podłoża. Zwierzę potrafi się jednak świetnie dostosować do warunków nizinnych.

Najbardziej preferowanym przez muflona pokarmem są soczyste, aromatyczne rośliny. W skład jego diety wchodzą: trawy (ok. 70%), liście drzew i krzewów (ok. 15%) oraz krzewinki (ok. 10%). Pozostałą część diety stanowią nasiona i owoce. Muflon nie jest wybredny jeśli chodzi o pożywienie, zimą zazwyczaj żywi się trawami, latem – są to głównie byliny.

Fot: huntertools.pl

Ruja u muflona przypada na miesiące – październik, listopad oraz grudzień – zależnie od regionu oraz wielkości kierdla – stada. Owca nosi płód przez ok 5-6 miesięcy. Na przełomie marca i kwietnia owca koci się i przychodzi na świat zazwyczaj jedno jagnię lub dwa jagnięta. Okres laktacji trwa do około 6 miesięcy. Jagnięta chodzą u boku matki przez ok. rok. Dojrzałość płciową uzyskują po 1,5 roku.

Muflon żyje w kierdlach, w których skład wchodzi ok. 4-6 osobników, jedynie stare osobniki poruszają sie pojedynczo. Stado tryków prowadzi najsilniejszy, dominujący baran, natomiast kierdle owiec z jagniętami prowadzone są przez najstarszą i najbardziej doświadczoną owcę przewodnicę.

W zimę muflony gromadzą się w większe stada ok. 13-19 sztuk. U muflonów w przeciwieństwie do jeleni nie tworzą się kierdle rujne. Tryk wyszukuje owcę, następnie przed zapędzeniem jej w ustronne miejsce i kopulacją ociera się o nią, oblizuje, a także dotyka nosem. Owca jest rujna przez ok 1,5 dnia. Wielokrotnie dochodzi do walk o owcę między baranami. Po krótkim rozbiegu tryki uderzają się rogami wydając w ten sposób trzask słyszalny ze stosunkowo dużych odległości. Pokonany samiec zazwyczaj ucieka z pola walki przegoniony przez zwycięzcę.

Do najlepiej rozwiniętych zmysłów muflona należą: wzrok, słuch, węch oraz smak. Jest zatem zwierzęciem czujnym i płochliwym. Muflon potrafi się obronić przed mniejszymi drapieżnikami jak np. lis tupiąc, przed większymi jak np. wilk ratuje się ucieczką. Zwierzęta te szybko biegają i doskonale skaczą pokonując przeszkody terenowe.

Tryki podobnie jak owce i jagnięta prowadzą raczej dzienny tryb życia, szczególnie tam gdzie mają spokój – przez cały dzień żerując, od czasu do czasu robiąc sobie krótkie przerwy.

Okresy polowań

  • Tryki – od 1 października do końca lutego
  • Owce i jagnięta – od 1 października do 15 stycznia

Na muflony poluje się indywidualnie i zbiorowo, przy użyciu broni gwintowanej i gładkolufowej.

  • Broń gwintowana – amunicja półpłaszczowa o min. Energii 2.000 J w odległości 100 metrów od wylotu lufy. Dobrze sprawdzają się kalibry od 6,5 x 57 do 308 Win.
  • Wykorzystanie broni gładkolufowej zakłada stosowanie myśliwskich pocisków kulowych typu breneka.

Chociaż do polowania na tryki nie są wymagane uprawnienia selekcjonera, to i tak myśliwy musi stosować się do zasad selekcji ustalonych przez Naczelną Radę Łowiecką, a po polowaniu przedstawić Komisji trofeum dla oceny prawidłowości odstrzału

Zasady selekcji:

  • Stabilna populacja 1:1,5 na korzyść owiec.
  • Jeden dojrzały tryk w wieku ponad 3 lata będzie przypadał na max. 5 owiec zdolnych do rozrodu.
  • Zagęszczenie 30-60 osobników na 1.000 ha powierzchni leśnej obwodu.
  • Przyrost zrealizowany wynosi od 25 do 35% wiosennego stanu populacji.
  • Pozyskanie zwierzyny w grupach płciowych powinno przedstawiać się następująco: 35 – 45 % tryki, do 35 – 40% owce i do 20% jagnięta.

W grupie tryków do celów selekcji wyróżnia się trzy klasy wieku. Wiek owiec i barana można ocenić na podstawie tzw. maski, czyli siwienia części twarzowej głowy. Im dany osobnik starszy, tym siwizna postępuje dalej.

W 2015 roku w Polsce populacja muflonów wynosiła 2.904 sztuki. W sezonie 2014/2015 pozyskanie wynosiło 285 sztuk.

Wyżeł Niemiecki Krótkowłosy

Opublikowano przez

Fot: dinoanimals.pl

Protoplastą rasy był staroniemiecki wyżeł o krótkiej sierści, który wywodził się od psów myśliwskich występujących na terenach Francji, Włoszech i Hiszpanii w  XVII i XVIII w. Pies odznaczał się mocną budową ciała, nieco flegmatycznym usposobieniem i wolnymi chodami.

Obecna rasa powstała z niemieckich psów gończych oraz hiszpańskich pointerów. Za ojca rasy można uznać niemieckiego wyżła o imieniu Hektor urodzonego w 1872 roku.

Wyżeł Niemiecki Krótkowłosy uznawany jest za najstarszego spośród wszystkich ras myśliwskich. W Polsce pierwszą  hodowlę tej rasy zorganizowano w 1937 roku.

Pies średnich rozmiarów. Dorosły samiec powinien osiągać od 62 do 66 centymetrów wysokości w kłębie. Suki mierzą średnio od 58 do 63 cm. Waga psa mieści się między 25 kg a 30 kg.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy to pies o dobrych proporcjach i solidnej budowie ciała. Wyróżnia go sucha głowa z szerokim sklepieniem czaszki, lekko garbaty nos, ciemno brązowe oczy, muskularne ciało i głęboka pierś.

Skóra jest napięta i przylegająca, bez fałd. Włos: krótki i gęsty, w dotyku suchy i twardy. Pielęgnacja psa nie przysparza problemów. Sierść schnie błyskawicznie i właściwie nie wymaga czesania. Dopuszczalne maści to: brązowa, brązowo-siwa, czarna oraz ich warianty z białymi znakowaniami i bez nich.

Czworonogi mają ogromny temperament; są pewne siebie, zrównoważone, energiczne i mają ogromną pasję myśliwską.  Na co dzień spokojne, w lesie lub w polu zmieniają się w prawdziwe demony myślistwa. Są bowiem obdarzone dużą pasją łowiecką.

Brawurowo wykonuje wszystkie postawione przed nim zadania myśliwskie

Ani praca przed strzałem, ani po nim nie sprawia mu żadnych problemów. Jest psem wszechstronnym, może pracować w polu, w wodzie i w lesie.

Pies ma doskonały wiatr górny i niezły wiatr dolny. Bardzo dobry węch oraz szczególne predyspozycje do wystawiania znacznie ułatwiają zadanie polującemu myśliwemu. Pozwalają szybko zorientować się gdzie jest zwierzyna.

Fot: furkidz.eu

Pies jest wytrwały i niezwykle szybki. W polu pracuje dynamicznym galopem, z wysoko uniesioną głową. Zwietrzywszy zwierzynę nie przechodzi natychmiast z galopu do stójki, ale ściga ją jeszcze kilka lub kilkanaście metrów. Wystawia twardo, może mniej dynamicznie niż inne rasy, ale w stylu pointera. Sekunduje wystawiającemu partnerowi.

W lesie przydaje się jego dobry węch. Pies świetnie idzie po tropie i sprawdza się podczas trudnych poszukiwań postrzałków.

Dobrze też aportuje, zarówno z wody, jak i z lądu

Uchodzi za psa zrównoważonego, kontaktowego i dość łatwego w ułożeniu. Bywają jednak osobniki nadmiernie samodzielne. Wyżeł niemiecki jest inteligentny, lubi się uczyć i chętnie współpracuje z człowiekiem. Myśliwi cenią go za niezależność i samodzielność, ale na co dzień cechy te mogą sprawiać problemy mało doświadczonym właścicielom. Dlatego od szczeniaka należy ustalić zasady funkcjonowania psa w rodzinie i konsekwentnie ich przestrzegać.

Fot: pl.psy-i-szczeniaki.wikia.com

Jest przyjazny wobec ludzi, ale przywiązuje się wyłącznie do swojego pana. Chętnie całkowicie podporządkuje się właścicielowi, pod warunkiem, że myśliwy będzie nieustępliwy i konsekwentny. Zazwyczaj nie przejawiają skłonności do dominacji, ale jeżeli opiekun okaże się nieudolny, szybko przejmą kontrolę. Niewyszkolony wyżeł może być nieposłuszny, nadpobudliwy i destrukcyjny.

Z natury łagodny i przyjacielski, wspaniale dogaduje się z dziećmi.  Świetnie sprawdza się w roli psiej niańki. Jednak z uwagi na swoją wielkość i ruchliwość bywa mało ostrożny, dlatego jego kontakty z maluchami lepiej nadzorować.

Raczej nie przejawia agresji terytorialnej; nie zaatakuje kota albo królika, jeżeli wyraźnie pokażemy mu, że zwierzę jest członkiem domowego stada. Silny instynkt łowiecki sprawia jednak, że na spacerach często poluje na małe zwierzęta.

Może być trzymany w mieszkaniu pod warunkiem stworzenia mu możliwości codziennego wybiegania się. Jest psem stworzonym do działania, nie znosi nudy i bezczynności

Psy są generalnie zdrowe. Najczęściej odnotowywaną przypadłością jest dysplazja stawów biodrowych. Jeżeli chodzi o pielęgnację, w zupełności wystarczy wyczesanie psa zgrzebłem raz w tygodniu.

Wyżły nie są wybredne i zwykle mają dobry apetyt. Sposób żywienia trzeba dostosować do trybu życia czworonoga. Wybierając suchą karmę, należy zwrócić uwagę na jej skład, zwłaszcza stosunek wapnia do fosforu i dodatek suplementów wpływających na budowę i regenerację chrząstek stawowych.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy to najbardziej znana rasa z tej grupy wyżłów, ale mało kto wie, że istnieją w sumie aż cztery odmiany wyżłów niemieckich! Obok wyżła niemieckiego krótkowłosego we wzorcu FCI znajdują się osobno opisane rasy: wyżeł niemiecki szorstkowłosy, wyżeł niemiecki długowłosy i wyżeł niemiecki ostrowłosy.

Pies podlega próbom pracy.

Zmiany zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych – sierpień 2018 roku

Opublikowano przez

Naczelna Rada Łowiecka uchwałą nr 50/2018 z dnia 24 lipca 2018 roku zmieniła zasady selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych w Polsce oraz zasad postępowania przy ocenie zgodności odstrzału.

Zmiany dotyczą pozyskania osobników o cechach selekcyjnych po osiągnięciu przez nie wieku wyznaczonego dla osobników łownych, celem uniknięcia możliwości oceny jako odstrzału nieprawidłowego i uzyskania za nie punktu czerwonego.

W załączeniu dokument:

Uchwała NRŁ nr 50_2018

Kiedy podczas polowania musimy mieć broń rozładowaną?

Opublikowano przez

Fot: 1tvnews.af

Czyli broń z usuniętymi nabojami z komory nabojowej i magazynku

  • Przy przechodzeniu lub przejeżdżaniu przez tereny zabudowane.
  • Przy poruszaniu się pojazdem w obwodzie, w którym wykonujemy polowanie.
  • Po zakończeniu ostatniego pędzenia.
  • W czasie przerw w polowaniu.
  • Przy patroszeniu zwierzyny.
  • Przy niesieniu pomocy koledze, który zasłabł (gdy zaatakowało go zwierzę, broń możemy mieć załadowaną).