Kryteria myśliwskiej broni palnej w Polsce

Fot: grubykaliber.pl

Myśliwska broń palna musi spełniać w Polsce następujące kryteria:

  • przy maksymalnym załadowaniu można z niej oddać najwyżej sześć pojedynczych strzałów,
  • magazynek broni samopowtarzalnej może zawierać co najwyżej dwa naboje,
  • energia pocisku w odległości 100 m od lufy musi wynosić nie mniej niż 1.000 J,
  • nie może to być broń krótka, tj. pistolety i rewolwery, choć naboje niektórych (zwłaszcza rewolwerów) z nich spełniają osiągi energetyczne.

Rozstrzyganie spornych strzałów

Fot: prawo.gazetaprawna.pl

Jeżeli dwóch lub więcej myśliwych strzela do tej samej zwierzyny, w wyniku czego zwierzyna padła, strzelający między sobą uzgadniają, który z nich ją ustrzelił.

Gdy nie ma porozumienia:

  • W przypadku strzału śrutem do zwierzyny drobnej – rozstrzyga prowadzący polowanie.
    • Decydujący jest strzał, który unieruchomił zwierzynę.
    • Przy równoczesnych strzałach – decyduje ten oddany z bliższej odległości – jak nie, ten oddany w lewą stronę.
    • W razie dostrzelenia przez innego myśliwego rannego ptaka, należy on do myśliwego, który go zranił.
  • W przypadku strzału kulą – każdy uczestnik sporu wyznacza arbitra spośród myśliwych biorących udział w polowaniu, arbitrzy wyznaczają superarbitra. Zespół arbitrów wydaje decyzję, od której nie ma odwołania.
    • Przy dwóch lub większej ilości celnych strzałów – decydujący jest pierwszy strzał unieruchamiający zwierzynę lub uznany za śmiertelny.
    • Dwa jednoczesne strzały uznane za śmiertelne – decyduje ten oddany z bliższej odległości – jak nie, ten oddany w lewą stronę.

Rozstrzygnięcie sporu musi nastąpić zaraz po podniesieniu sztuki spornej i zgłoszeniu o tym prowadzącemu polowanie.

Budowa i części składowe naboju śrutowego

a) Spłonka zapalająca – czyli mały ładunek wybuchowy inicjujący wybuch właściwego materiału wybuchowego.

b) Dno łuski – mosiężne okucie, w którym znajduje się spłonka zapalająca.

c) Korek papierowy – służący do osadzania spłonki.

d) Wewnętrzna wkładka tekturowa komory prochowej.

e) Łuska

  • Tekturowa (dawniej)
  • Plastykowa (obecnie)
  • Metalowa (bardzo rzadko)

f) Ładunek prochu.

g) Przybitka wojłokowa (filcowa) lub plastykowa – rodzaj korka oddzielającego w naboju śrutowym proch od śrutu.

h) Oklejki przybitki.

i) Ładunek śrutu – czasami znajduje się w plastykowym koszyczku.

j) Zatyczka od góry – niekiedy łuska zawijana jest od góry w tzw. gwiazdę i nie ma wówczas dodatkowej tekturowej lub plastykowej zatyczki.

 

Gołąb grzywacz

Fot: ekologia.pl

W Polsce pospolity gatunek lęgowy i przelotny, spotykany na terenie całego kraju. Jest największym z rodzimych gołębi i jedynym łownym.

Zasiedla niewielkie, prześwietlone lasy liściaste i mieszane, skraje dużych kompleksów leśnych, zadrzewienia i remizy śródpolne, ale przede wszystkim parki i ogrody na terenach miejskich.

Długość do 45 cm, rozpiętość skrzydeł 75 cm, masa 0,6 kg.

Ma szaroniebieskie ubarwienie z lekkim brunatnym odcieniem i metalicznym połyskiem. Dziób pomarańczowoczerwony.

Charakterystyczne dla grzywacza są białe plamy na szyi poniżej głowy (młode gołębie jej nie mają)

W locie dodatkowo dobrze widoczne są: biała plama na krawędzi skrzydła i ciemna przepaska na końcu ogona. Ten gatunek można również rozpoznać po odgłosie klaskania w momencie zrywania się do lotu (uderzania o siebie skrzydeł).

U tego gatunku nie występuje dymorfizm płciowy.

Ptaki rozpoczynają toki wczesną wiosną po powrocie z zimowisk. Samce zabiegają o zainteresowanie samic nadymając się przed nimi, rozkładając wachlarzowato ogon i wykonując loty tokowe podczas których głośno klaszczą skrzydłami, a następnie lądują obok wybranej partnerki.

Gniazdowanie trwa od kwietnia do lipca. Samica najczęściej znosi 2 jaja i wysiaduje je przez 16 – 17 dni. Wyprowadzane są zazwyczaj dwa lęgi w ciągu roku, jednakże w przypadku utraty pierwszych lęgów mogą być one powtórzone.

Gniazda są budowane z luźno ułożonych gałązek, bez wyściółki. Jaja wysiadują oboje rodzice. Pisklęta pozostają w gnieździe około miesiąca, później samica wyprowadza następny lęg.

Odżywiają się pokarmem roślinnym – nasiona, jagody, owoce, warzywa, ziarna zbóż.

Po okresie lęgów zbierają się w duże stada i intensywnie żerują na polach. We wrześniu i październiku zaczynają odloty na zimowiska.

Polowanie

Głównie na zlotach i przelotach, zwykle przy okazji polowań na inne ptactwo.

Ptaki te lubią odpoczywać na dużych drzewach, na skrajach lasów lub na pojedynczym drzewie wśród pól

Dobra jest więc zasiadka, z dobrym maskowaniem lub w czatowni. Mają doskonały wzrok co praktycznie wyklucza polowanie z podchodu. Przydają się bałwanki – trafiony pierwszy gołąb może także służyć za bałwanka.

Broń gładkolufowa – śrut o średnicy 2,5 mm (nr 6)

Okresy polowań:

  • Od 15 sierpnia do 30 listopada