Fiołek

Fot. Thinkstock

To gruczoł zapachowy w okolicy ogona, wydzielający tłustą ciecz, który wydziela specyficzny zapach piżma.

Gruczoł ten znajduje się na górnej części kity, około 5 cm przed nasadą ogona. W tym miejscu są pojedyncze czarne włosy.

Gruczoły te mają lisy obu płci. Zapach wydzielają głównie w okresie cieczki.

Strój Bobrowy – Castoreum

Jest to żółtawa wydzielina gruczołów skórnych bobra europejskiego oraz kanadyjskiego. Aromatycznym składnikiem tej substancji jest przede wszystkim kastoramina.

Służy tym zwierzętom do natłuszczania futra i – w połączeniu z moczem – do znaczenia swojego terytorium.

Bobry obu płci mają parę gruczołów, znajdujących się w dwóch wnękach pod skórą między miednicą a nasadą ogona, oraz parę worków, w których gromadzi się ich wydzielina.

Dawniej bobry zabijano dla castoreum. Według ówczesnych zasad medycznych castoreum leczyło choroby uszu, bóle głowy, zębów czy też wątroby, a także melancholie, bezsenność, słaby wzrok i zaburzenia miesiączkowe. Stosowano je również w zaburzeniach macicznych.

Jak twierdził niejaki Haur, pomieniony strój zatłumienie macice białym głowom przez różne sposoby umacnia i do skutku dobrego przywodzi, pod nosem trzymając i wąchając, pod pachami nosząc, przywiązaniem, kadzeniem od spodu nad wąglikami wprzód wypalonymi, zdrowi, czerstwi i znacznie pomaga.

Strój bobrowy używano także do wygładzania widocznych blizn oraz przeciwko zmarszczkom.

Warto dodać, iż wśród myśliwych istniały liczne opowieści, jakoby schwytane w pułapkę bobry same odgryzały sobie strój, tym samym ratując własne życie.

Tropienie

Trop to ślady nóg zwierząt łownych pozostawione w podłożu, czyli miękkim gruncie, śniegu, piasku, błocie.

Ślad to każdy trop lub inna rzecz świadcząca o przejściu zwierzyny.

Zwierzyna płowa i czarna zostawiają tropy racic, zwierzyna drobna trop łap. Pojedynczy odcisk w tropie nazywany jest pieczęcią.

Z tropu wyczytać można m.in.:

  • Jaki gatunek
  • Wiek, czasem płeć (np. u saren)
  • Ilość zwierzyny
  • Przybliżoną wielkość – głębokość tropu daje wskazówkę co do masy
  • Gdzie zwierzyna zalega
  • Trasy poruszania się
  • Czy nory są zamieszkałe i warto planować zasiadkę
  • Czy zwierzyna ciągnie (porusza się wolno), czy jest w tropie gonnym (biegnie)
  • Pozwalają odnaleźć postrzałka
  • Przydają się do inwentaryzacji zwierzyny
  • Wykorzystywane są do szacowania szkód łowieckich (rozpoznania czy przypadkiem to nie krowa weszła w szkodę)
  • Do znajdowania zrzutów poroża.

Tropy to nie tylko pieczęci, to też tropy górne – połamane gałęzie, poobgryzana lub powycierana kora drzew, to także odchody zwierząt

Każde zwierze ma specyficzny trop.

Przykładowo łosie poruszają się tzw. skroczem – jednoczesnym przestawianiem prawych i lewych badyli. U danieli nie ma odcisku szpil, nawet w tropie gonnym. W tropie byków jeleni można zaobserwować przestęp lub niedostęp. Przestęp – odciski tylnych racic są widoczne przed odciskami przednich. Niedostęp – odciski tylnych racic nigdy nie dotykają przednich. Taki trop pozostawiają stare byki, którym coraz trudniej jest przestawiać badyle. U saren szpile widoczne są tylko w tropie gonnym. Jeżeli nie są widoczne oznacza to, że sarna ciągnie.

Tropy służą do inwentaryzacji zwierzyny na danym terenie. Dany region obchodzi się po drogach lub liniach oddziałowych i ustala, czy zwierzyna przeszła dalej. Brak tropów wyjściowych oznacza, że ciągle przebywa w danym rejonie (ostępie). Ustalenie miejsc zalegania zwierzyny pozwala dobrze pokierować nagonką i rozstawić linię myśliwych.

Trop ciepły, świeży – trop, który zwierz niedawno zostawił.

Trop sfarbowany, krwawy – trop postrzelonego zwierza ze śladami krwi.

Trop sztuczny – trop stosowany na konkursach psów myśliwskich w celu sprawdzenia pracy psa na tropie postrzałka.

Trop zimny – trop zwietrzały, dawny.

Gastrolity

Gastrolity to kamienie i ziarna piasku znajdujące się w żołądku mięśniowym (mielcu) ptaków ziarnojadów, celowo przez nie połykane.

Ułatwiają mechaniczne rozdrabnianie pokarmu, dzięki skurczom mięśni żołądka i wywołanym przez nie ciągłym ruchem gastrolitów, co powoduje rozcieranie pokarmu.