Rozstrzyganie spornych strzałów

Fot: prawo.gazetaprawna.pl

Jeżeli dwóch lub więcej myśliwych strzela do tej samej zwierzyny, w wyniku czego zwierzyna padła, strzelający między sobą uzgadniają, który z nich ją ustrzelił.

Gdy nie ma porozumienia:

  • W przypadku strzału śrutem do zwierzyny drobnej – rozstrzyga prowadzący polowanie.
    • Decydujący jest strzał, który unieruchomił zwierzynę.
    • Przy równoczesnych strzałach – decyduje ten oddany z bliższej odległości – jak nie, ten oddany w lewą stronę.
    • W razie dostrzelenia przez innego myśliwego rannego ptaka, należy on do myśliwego, który go zranił.
  • W przypadku strzału kulą – każdy uczestnik sporu wyznacza arbitra spośród myśliwych biorących udział w polowaniu, arbitrzy wyznaczają superarbitra. Zespół arbitrów wydaje decyzję, od której nie ma odwołania.
    • Przy dwóch lub większej ilości celnych strzałów – decydujący jest pierwszy strzał unieruchamiający zwierzynę lub uznany za śmiertelny.
    • Dwa jednoczesne strzały uznane za śmiertelne – decyduje ten oddany z bliższej odległości – jak nie, ten oddany w lewą stronę.

Rozstrzygnięcie sporu musi nastąpić zaraz po podniesieniu sztuki spornej i zgłoszeniu o tym prowadzącemu polowanie.

Dochodzenie postrzałka w obwodzie cudzym i własnym

Kwestię dochodzenia postrzałka reguluje RMŚ z 23 marca 2005 roku w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowań i znakowania tusz.

W cudzym obwodzie

Może odbywać się pod warunkiem niezwłocznego zawiadomienia o tym dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, nie później jednak niż po upływie 12 godzin od rozpoczęcia poszukiwań.

Poszukujący postrzałka może korzystać z pomocy naganiacza lub innego myśliwego, a także korzystać z psa prowadzonego na otoku.

We własnym obwodzie

Myśliwy powinien poszukiwać, dochodzić i uśmiercić ranną zwierzynę możliwie szybko i w sposób oszczędzający jej niepotrzebnych cierpień.

Wybierając się na polowanie na grubą zwierzynę musimy mieć możliwość skorzystania z pomocy psa ułożonego do dochodzenia postrzałków.

Poza obwodem łowieckim

Zawsze może się zdarzyć, że postrzałek przekroczy granicę obwodu, w którym polujemy, i przejść na teren nie wchodzący w skład żadnego obwodu łowieckiego. W takim przypadku również musimy dochodzić i poszukiwać postrzałka. Robimy to za zgodą władającego terenem z zachowaniem szczególnych środków bezpieczeństwa. Zgoda może być udzielona na jakiś czas lub mieć charakter stały.

Spóźnienie i wcześniejsze opuszczenie polowania

Myśliwy, który spóźnił się na polowanie, może wziąć w nim udział za zgodą prowadzącego polowanie, nie wcześniej niż po zakończeniu rozpoczętego pędzenia; nie może żądać powtórzenia losowania stanowisk i zajmuje stanowiska według wskazań prowadzącego polowanie.

Uczestnik polowania, który zamierza opuścić polowanie przed jego zakończeniem, może to zrobić w przerwie między pędzeniami i po powiadomieniu prowadzącego polowanie.

Do obowiązków prowadzącego polowanie należy poinformowanie wszystkich uczestników o dołączeniu lub wycofaniu się uczestnika polowania.

Udział psów na polowaniach

Fot: zwierzosfera.pl

Psy wolno, a nawet trzeba używać podczas niektórych polowań zbiorowych oraz indywidualnych.

Obowiązkowo należy zapewnić udział psa przy poszukiwaniu postrzałka zwierzyny grubej!

Obowiązkiem myśliwego jest poszukiwanie postrzałka, a bez możliwości zapewnienia udziału psa w poszukiwaniach postrzałków zwierzyny grubej praktycznie nie możemy polować. Dlatego pies nie musi brać udziału w polowaniu, ale powinien być łatwo dostępny, np. u myśliwego mieszkającego w pobliżu.

Możemy poszukiwać postrzałki także poza granicami obwodu, w którym polowaliśmy, ale pies musi być cały czas trzymany na otoku i musimy o fakcie poszukiwań powiadomić dzierżawcę lub zarządcę tego obwodu nie później niż 12 godzin od rozpoczęcia poszukiwań.

Polowanie z psami może odbywać się w okresie od 1 października do 31 stycznia – ograniczenie to nie dotyczy polowań na ptactwo łowne, na drapieżniki i przy poszukiwaniu postrzałka. Poza tym okresem psa wolno prowadzić wyłącznie na otoku.

Ograniczenie do ww. dat wyklucza polowania z psami na kozy i koźlęta sarny, gdyż w tym czasie nie ma polowań na nie.

Absolutnie nie wolno używać psów podczas polowań na zające

Podczas polowania na ptactwo łowne udział psa jest obowiązkowy, z tym że jeden pies przypada nie więcej na trzech myśliwych i to zarówno na polowaniu zbiorowym, jak i indywidualnym.

Pies na stanowisku może być za zgodą prowadzącego polowanie i musi być na otoku.

Podsumowując:

  • Nie wolno – polowanie na zające.
  • Obowiązkowo – postrzałek i ptactwo łowne.
  • Może być – drapieżniki.
  • Może być – od 1 października do 31 stycznia.