Kategoria: Legawce

Mały munsterlander powinien mierzyć w kłębie 54 cm – pies i 52 cm – suki, co czyni go jednym z najmniejszych psów wystawiających. Mniejszy od niego jest tylko spaniel bretoński.

W porównaniu do innych psów zaliczanych do legawców ma nie tylko niewielki wzrost, ale także lekką budowę, co nie zawsze ułatwia mu wykonywaną pracę. Jednakże wytrwałość i wyjątkowa potrzeba tropienia, iż pies ten jest idealnym pomocnikiem na polowaniach w polu i w lesie.

Zrównoważone proporcje sprawiają, że wygląd ma elegancki, co w połączeniu z długim włosem i szlachetną głową daje obraz bardzo ładnego psa.

Jego maść powinna być brązowo – biała lub brązowej pleśni z brązowymi plamami. Często występują rude znaczenia na brwiach, kufie i zadzie. Długi włos wymaga systematycznego czesania.

Psy tej rasy lubią wodę i uchodzą za dobrych aporterów, więc sprawdzają się przy polowaniach na ptactwo wodne.

W porównaniu z innymi wyżłami jest mniej cięty w stosunku do drapieżników, ale płynąca w żyłach munsterlandera krew płochaczy sprawia, że chętnie pracuje on dolnym wiatrem i bardzo dobrze tropi postrzałki. Ma wolniejsze chody i mniej stylową stójkę niż wyżły angielskie.

To pies zrównoważony, pojętny i łatwy do prowadzenia. Cechuje go dozgonna wierność, ufność i oddanie. Nie znosi samotności.  Jeżeli opiekuna nie ma w domu choćby przez kilka minut, jego powrót oznajmia radosnym charakterystycznym dla siebie burczeniem. Mały Munsterlander jest inteligentny i zawsze chętny do nauki.

Nadaje się na psa rodzinnego. Jego wyjątkowo przyjazny charakter i przywiązanie do człowieka czyni z niego sympatycznego domownika i członka rodziny. Cechuje go duża cierpliwość w stosunku do dzieci, szczególnie suczki bywają bardzo opiekuńcze.  Nadaje się do trzymania w bloku.

Hodowcy określają rasę jako „miękką”, co oznacza, że nie sprawia problemów wychowawczych i łatwo się układa. W razie potrzeby pies jest w stanie w obronić swojego pana; mają dość silnie rozwinięty instynkt terytorialny. Gości wpuszczonych przez gospodarzy powita przyjaźnie.

Pies podlega próbom pracy.

Protoplastą rasy był staroniemiecki wyżeł o krótkiej sierści, który wywodził się od psów myśliwskich występujących na terenach Francji, Włoszech i Hiszpanii w  XVII i XVIII w. Pies odznaczał się mocną budową ciała, nieco flegmatycznym usposobieniem i wolnymi chodami.

Obecna rasa powstała z niemieckich psów gończych oraz hiszpańskich pointerów. Za ojca rasy można uznać niemieckiego wyżła o imieniu Hektor urodzonego w 1872 roku.

Wyżeł Niemiecki Krótkowłosy uznawany jest za najstarszego spośród wszystkich ras myśliwskich. W Polsce pierwszą  hodowlę tej rasy zorganizowano w 1937 roku.

Pies średnich rozmiarów. Dorosły samiec powinien osiągać od 62 do 66 centymetrów wysokości w kłębie. Suki mierzą średnio od 58 do 63 cm. Waga psa mieści się między 25 kg a 30 kg.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy to pies o dobrych proporcjach i solidnej budowie ciała. Wyróżnia go sucha głowa z szerokim sklepieniem czaszki, lekko garbaty nos, ciemno brązowe oczy, muskularne ciało i głęboka pierś.

Skóra jest napięta i przylegająca, bez fałd. Włos: krótki i gęsty, w dotyku suchy i twardy. Pielęgnacja psa nie przysparza problemów. Sierść schnie błyskawicznie i właściwie nie wymaga czesania. Dopuszczalne maści to: brązowa, brązowo-siwa, czarna oraz ich warianty z białymi znakowaniami i bez nich.

Czworonogi mają ogromny temperament; są pewne siebie, zrównoważone, energiczne i mają ogromną pasję myśliwską.  Na co dzień spokojne, w lesie lub w polu zmieniają się w prawdziwe demony myślistwa. Są bowiem obdarzone dużą pasją łowiecką.

Ani praca przed strzałem, ani po nim nie sprawia mu żadnych problemów. Jest psem wszechstronnym, może pracować w polu, w wodzie i w lesie.

Pies ma doskonały wiatr górny i niezły wiatr dolny. Bardzo dobry węch oraz szczególne predyspozycje do wystawiania znacznie ułatwiają zadanie polującemu myśliwemu. Pozwalają szybko zorientować się gdzie jest zwierzyna.

Pies jest wytrwały i niezwykle szybki. W polu pracuje dynamicznym galopem, z wysoko uniesioną głową. Zwietrzywszy zwierzynę nie przechodzi natychmiast z galopu do stójki, ale ściga ją jeszcze kilka lub kilkanaście metrów. Wystawia twardo, może mniej dynamicznie niż inne rasy, ale w stylu pointera. Sekunduje wystawiającemu partnerowi.

W lesie przydaje się jego dobry węch. Pies świetnie idzie po tropie i sprawdza się podczas trudnych poszukiwań postrzałków.

Uchodzi za psa zrównoważonego, kontaktowego i dość łatwego w ułożeniu. Bywają jednak osobniki nadmiernie samodzielne. Wyżeł niemiecki jest inteligentny, lubi się uczyć i chętnie współpracuje z człowiekiem. Myśliwi cenią go za niezależność i samodzielność, ale na co dzień cechy te mogą sprawiać problemy mało doświadczonym właścicielom. Dlatego od szczeniaka należy ustalić zasady funkcjonowania psa w rodzinie i konsekwentnie ich przestrzegać.

Jest przyjazny wobec ludzi, ale przywiązuje się wyłącznie do swojego pana. Chętnie całkowicie podporządkuje się właścicielowi, pod warunkiem, że myśliwy będzie nieustępliwy i konsekwentny. Zazwyczaj nie przejawiają skłonności do dominacji, ale jeżeli opiekun okaże się nieudolny, szybko przejmą kontrolę. Niewyszkolony wyżeł może być nieposłuszny, nadpobudliwy i destrukcyjny.

Z natury łagodny i przyjacielski, wspaniale dogaduje się z dziećmi.  Świetnie sprawdza się w roli psiej niańki. Jednak z uwagi na swoją wielkość i ruchliwość bywa mało ostrożny, dlatego jego kontakty z maluchami lepiej nadzorować.

Raczej nie przejawia agresji terytorialnej; nie zaatakuje kota albo królika, jeżeli wyraźnie pokażemy mu, że zwierzę jest członkiem domowego stada. Silny instynkt łowiecki sprawia jednak, że na spacerach często poluje na małe zwierzęta.

Psy są generalnie zdrowe. Najczęściej odnotowywaną przypadłością jest dysplazja stawów biodrowych. Jeżeli chodzi o pielęgnację, w zupełności wystarczy wyczesanie psa zgrzebłem raz w tygodniu.

Wyżły nie są wybredne i zwykle mają dobry apetyt. Sposób żywienia trzeba dostosować do trybu życia czworonoga. Wybierając suchą karmę, należy zwrócić uwagę na jej skład, zwłaszcza stosunek wapnia do fosforu i dodatek suplementów wpływających na budowę i regenerację chrząstek stawowych.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy to najbardziej znana rasa z tej grupy wyżłów, ale mało kto wie, że istnieją w sumie aż cztery odmiany wyżłów niemieckich! Obok wyżła niemieckiego krótkowłosego we wzorcu FCI znajdują się osobno opisane rasy: wyżeł niemiecki szorstkowłosy, wyżeł niemiecki długowłosy i wyżeł niemiecki ostrowłosy.

Pies podlega próbom pracy.