Psy jednostronne
Wyspecjalizowane w jednym rodzaju polowań.
Psy wielostronne
Mają predyspozycje do pracy w dwóch z trzech środowisk (polne, leśne, wodne).
Psy wszechstronne
Mają predyspozycje do pracy w wodzie, lesie i na polu.
Psy jednostronne
Wyspecjalizowane w jednym rodzaju polowań.
Psy wielostronne
Mają predyspozycje do pracy w dwóch z trzech środowisk (polne, leśne, wodne).
Psy wszechstronne
Mają predyspozycje do pracy w wodzie, lesie i na polu.
Stójka to podstawowa pozycja przyjmowana przez psy myśliwskie, które chcą wystawić zwierzynę myśliwemu i wskazać miejsce, skąd wywęszyły zwierzynę.
Stójka jest typowa przede wszystkim dla wyżłów. W czasie wykonywania stójki pies zamiera w bezruchu, podnosząc przy tym przednią łapę (co jednak nie stanowi reguły). W napięciu i skupieniu układa ciało w kierunku wystawianego zwierzęcia.
W zależności od rasy stójka może być wykonywana w półsiadzie, pozycji stojącej bądź przez warowanie. Twardość stójki, czyli umiejętność skoncentrowania się na ofierze i pozostawania w bezruchu, jest zależna nie tylko od rasy, ale także wyszkolenia.
Wyróżniamy:
Nożycowy
To najbardziej pożądany, prawidłowy zgryz u psa (u większości ras). W tym typie zgryzu, przy zamkniętej jamie gębowej psa siekacze szczęki (górne) są na tyle wysunięte przed siekacze żuchwy (dolne), że siekacze górne i dolne swobodnie stykają się ze sobą.
Kleszczowy, nazywany też cęgowym
Taki zgryz u psa występuje w sytuacji, gdy przy zamkniętej jamie gębowej zwierzęcia siekacze jego szczęki i żuchwy nachodzą na siebie.
Przodozgryz
Występuje, gdy siekacze żuchwy są wysunięte do przodu bardziej, niż siekacze szczęki,
Tyłozgryz, nazywany też zgryzem karpiowatym
Taki zgryz u psa występuje wtedy, gdy jego żuchwa będzie nadmiernie skrócona i na skutek tego wystąpi również cofnięcie jej siekaczy.
Naprzemienny
Występuje, gdy poszczególne siekacze żuchwy (dolne) wychodzą przed, lub leżą za siekaczami szczęki (górne).