Kategoria: Gospodarka Łowiecka

W pierwszej kolejności powinniśmy zwierzynę wytrzebić (w przypadku samców) i wypatroszyć. TRZEBIENIE polega na rozcięciu worka noszowego i usunięciu nożem jąder. Pozostawienie ich w tuszy, szczególnie w okresie godowym może spowodować przejście tuszy przykrym zapachem, a jej smak może ulec znacznemu pogorszeniu.

Następnie przystępujemy do PATROSZENIA, czyli usunięcia wnętrzności – patrochów i narogów. Nie transportuje się tusz nie patroszonych. Patroszenie i studzenie zapobiega ewentualnemu zaparzeniu się tuszy i zmarnowaniu mięsa.

W celu patroszenia tuszy układamy zwierzę na grzbiecie, w miejscu zacienionym, najlepiej na lekkim wzniesieniu, tak aby łeb zwierzyny znajdował się wyżej. W ten sposób farba znajdująca się wewnątrz tuszy spłynie w dół.

Po patroszeniu oddzielamy NAROGI (jadalne części wnętrzności – serce, płuca, wątroba, nerki) od patrochów. Patrochów nie wyrzucamy gdzie popadnie, a miejsce patroszenia pozostawiamy nie zabrudzone. Patrochy albo zakopujemy albo wykorzystujemy na nęcisku na drapieżniki.

Po patroszeniu dobrze jest unieść tuszę, a nawet powiesić za biegi (cewki, badyle), tak aby resztki farby spłynęły w dół i poprzez obrobiony otwór odbytowy wydostała się na zewnątrz. Wnętrze tuszy można też wytrzeć szmatką lub papierowym ręcznikiem – nigdy nie czyścimy jej trawą i nie płuczemy wodą.

Po tych wszystkich czynnościach tuszę należy WYSTUDZIĆ – musi trafić do chłodni lub w ostateczności, zabezpieczona siatką przed owadami, do ciemnego i chłodnego miejsca. Nie może leżeć na ziemi. W celu lepszego wychłodzenia tuszy nacinamy pachwiny. Studzenie w naturalnych warunkach trwa od kilku do kilkunastu godzin, w chłodni dużo szybciej.

Jeżeli pozyskaliśmy zwierzynę trofealną to przed odwiezieniem tuszy, musimy ODCIĄĆ TROFEA. U zwierzyny płowej jest to głowa z porożem, u dzika część gwizdu z orężem.

Tuszek zajęcy i dzikich królików nie musimy patroszyć na miejscu polowania. Ponieważ polujemy na nie zimą ich mała waga niesie niskie zagrożenie zaparzenia tuszki. Jedynym niezbędnym zabiegiem jest USUNIĘCIE MOCZU. Trzymając zająca za przednie skoki drugą dłonią przyciskamy i przesuwamy po stronie brzusznej od mostka w dół. Czynność powtarzamy, aż usuniemy cały mocz.

Upolowane ptaki patroszymy na łowisku. Sezon polowań trwa latem, więc ciepła pogoda zwiększa niebezpieczeństwa zaparzenia tuszki. Używamy do tego tzw. KULKI – niewielkiego patyka o długości 20 – 30 cm. Na jego końcu robimy zacięcie w kształcie haczyka. Kulkę (patyk) wkładamy w otwór odbytowy do jamy brzusznej i obracamy nawijając na niego jelita, po czym szybkim ruchem wyciągamy na zewnątrz, aż do usunięcia wszystkich wnętrzności. Tuszki ptaków przenosimy w trokach przypiętych do pasa, wiązane za łebki.

Drapieżników (zwierzęta futerkowe) nie patroszymy. W ich przypadku po wystudzeniu tuszy OBIELAMY je (skórujemy) metodą workową tzn. nie rozcinamy powłok brzusznych i szyi. Sposób nacięcia futra zależy od jego późniejszego przeznaczenia. Skóry odwracamy mizdrą na zewnątrz i usuwamy z niej nadmiar tłuszczu oraz ewentualne pozostałości tkanki mięsnej. Następnie naciągamy na prawidło i suszymy w temperaturze pokojowej.

Każdy myśliwy podczas polowania powinien pamiętać następujące zasady :

• Zwierzynę można pozyskiwać; jedynie zgodnie z Ustawą z dnia 13 października 1995 roku — Prawo łowieckie (Dz. U. nr 14, poz. 713).
• Nie wolno polować w terenie zapowietrzonym, czyli w takim, gdzie u zwierząt domowych i łownych występują choroby zakaźne zwalczane z urzędu.
• Nienaturalne zachowanie się żywego zwierzęcia łownego może wskazywać na jego schorzenie.
• Zauważonych zmian chorobowych nie wolno usuwać.
• W przypadku wątpliwości co do stanu zdrowotnego pozyskanej dziczyzny należy przedstawić ją do badania lekarzowi weterynarii.
• Określenie przydatności narządów wewnętrznych (narogów) i tuszy do spożycia i obrotu może być dokonywane jedynie przez lekarza weterynarii.
• Każda sztuka zwierzyny grubej (jeleń, daniel, sarna i dzik) powinna być zaraz po ubiciu wypatroszona na polowaniu zbiorowym należy to uczynić dopiero po zakończeniu miotu.
• Serce, płuca wątrobę i nerki należy tak oznakować, aby można było stwierdzić ich przynależność do tuszy zwierzęcia. Organy te pozostawia się przy tuszy do czasu ukończenia urzędowego badania.
• Skórowanie i dokonywanie rozbioru na łowisku jest zakazane.

Rys: wedlinydomowe.pl

Zasady obowiązujące od 1 kwietnia br.

Art. 46. 1. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego jest obowiązany do wynagradzania szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny oraz przy wykonywaniu polowania.

Szacowania szkód, dokonuje zespół składający się z:

1) przedstawiciela gminy WŁAŚCIWEJ ZE WZGLĘDU NA MIEJSCE WYSTĄPIENIA SZKODY , zwanego dalej „przedstawicielem gminy”, którym jest:

1. a) przedstawiciel organu wykonawczego jednostki pomocniczej tej gminy – jeżeli jednostka pomocnicza została utworzona – SOŁTYS.
2. b) przedstawiciel organu wykonawczego tej gminy – jeżeli jednostka pomocnicza nie została utworzona – W PRZYPADKU BRAKU SOŁTYSA.
3. c) przedstawiciel organu wykonawczego gminy lub organu wykonawczego jednostki pomocniczej gminy WŁAŚCIWEJ DLA PRZEWAŻAJĄCEGO OBSZARU CAŁEJ SZKODY– jeżeli szkoda wystąpiła na obszarze więcej niż jednej gminy lub jednostki pomocniczej gminy;

2) przedstawiciela zarządcy albo dzierżawcy obwodu łowieckiego;
3) właściciela albo posiadacza gruntów rolnych, na terenie których wystąpiła szkoda.

Wniosek o szacowanie szkód właściciel albo posiadacz gruntów rolnych składa do organu wykonawczego gminy WŁAŚCIWEJ ZE WZGLĘDY NA MIEJSCE WYSTĄPIENIA SZKODY.

Szacowanie szkody składa się z oględzin oraz szacowania ostatecznego (w przypadku szkód wyrządzonych w płodach rolnych, szkód wyrządzonych przez dziki na łąkach i pastwiskach oraz szkód w uprawach, jeżeli szkoda powstała i została zgłoszona bezpośrednio przed sprzętem lub w jego trakcie, dokonuje się wyłącznie szacowania ostatecznego).

Niestawiennictwo właściciela albo posiadacza gruntów rolnych lub dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego nie wstrzymuje dokonania szacowania szkód,

Oględzin dokonuje się niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku,

O terminie dokonania oględzin, przedstawiciel gminy zawiadamia właściciela albo posiadacza gruntów rolnych oraz dzierżawcę albo zarządcę obwodu łowieckiego, nie później jednak niż przed upływem 3 dni od dnia otrzymania wniosku,

Niezwłocznie po zakończeniu oględzin sporządza się protokół do którego każda ze stron ma prawo wnieść zastrzeżenia.

Szacowania ostatecznego dokonuje się najpóźniej w dzień sprzętu, przed dokonaniem sprzętu uszkodzonej uprawy, a w przypadkach szkód wyrządzonych w płodach rolnych, szkód wyrządzonych przez dziki na łąkach i pastwiskach oraz szkód w uprawach, jeżeli szkoda powstała i została zgłoszona bezpośrednio przed sprzętem lub w jego trakcie, dokonuje się wyłącznie szacowania ostatecznego, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku.

O terminie planowanego sprzętu uszkodzonej uprawy właściciel albo posiadacz gruntów rolnych jest obowiązany powiadomić organ wykonawczy gminy właściwej ze względu na miejsce wystąpienia szkody, w formie pisemnej, w terminie 7 dni przed zamierzonym sprzętem.

O terminie dokonania szacowania ostatecznego szkody przedstawiciel gminy zawiadamia właściciela albo posiadacza gruntów rolnych oraz dzierżawcę albo zarządcę obwodu łowieckiego, nie później jednak niż przed upływem 3 dni od dnia otrzymania informacji, a w przypadkach szkód wyrządzonych w płodach rolnych, szkód wyrządzonych przez dziki na łąkach i pastwiskach oraz szkód w uprawach, jeżeli szkoda powstała i została zgłoszona bezpośrednio przed sprzętem lub w jego trakcie pastwisk w terminie 3 dni od dnia otrzymania wniosku.

Wypłaty odszkodowania dokonuje dzierżawca albo zarządca obwodu łowieckiego w terminie 30 dni od dnia otrzymania protokołu z szacowania ostatecznego, od którego nie wniesiono odwołania.

Właścicielowi albo posiadaczowi gruntów rolnych, na terenie których wystąpiła szkoda, oraz dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego przysługuje odwołanie do nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe właściwego ZE WZGLĘDU NA MIEJSCE WYSTĄPIENIA SZKODY. Odwołanie wnosi się w terminie 7 dni od dnia podpisania protokołu.

Oględzin lub szacowania ostatecznego dokonuje się niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania.

Decyzja, wydawana jest w terminie 14 dni od dnia otrzymania protokołów i jest ostateczna.

Wypłata odszkodowania, następuje ze środków dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego, nie później niż w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.

Właściciel albo posiadacz gruntów rolnych, na których zostały wyrządzone szkody, a także dzierżawca albo zarządca obwodu łowieckiego niezadowolony z decyzji, może, w terminie trzech miesięcy od dnia jej doręczenia, wnieść powództwo do sądu właściwego ze względu na miejsce wystąpienia szkody.

Fot: Farmer.pl

Zgodnie z art. 8 ust.3 ustawy Prawo łowieckie (Dz.U. 2005.127.1066 ) gospodarka łowiecka prowadzona jest przez dzierżawców i zarządców obwodów w oparciu o roczne plany łowieckie i wieloletnie łowieckie plany hodowlane.

Roczne plany łowieckie (rpł) na obwody wydzierżawione sporządzane są przez koła łowieckie i muszą zawierać opinie wszystkich wójtów właściwych dla miejsca położenia obwodu (burmistrza lub prezydenta miasta). W przypadku obwodów graniczących z parkami narodowymi wymagana jest opinia dyrektora parku. Plany przedkładane są nadleśniczemu do zatwierdzenia w terminie do 21.03.2015r wraz z adnotacją uzgodnienia z ZO PZŁ.

W załączeniu pisma w sprawie:

Pismo Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych

Roczny Plan łowiecki 2018 – druk

wskaźniki gospodarowania 2018-19 r.