Jaka powinna być waga sztucera?

 

Nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi i właściwie zależy ona od indywidualnych preferencji użytkownika broni.

Niemniej należy pamiętać, iż:

  1. Bardzo lekkie sztucery są nie mniej celne niż standardowe, ale trudniej je utrzymać pewnie w ręku w momencie strzału, szczególnie gdy myśliwy jest zmęczony.
  2. Sztucer o standardowym kalibrze nie powinien ważyć wraz z celownikiem optycznym mniej niż około 3,5 kg.
  3. W przypadku większych kalibrów zbyt mała masa broni może sprawić, że trudniej będzie nad nią zapanować.

Gdy kupujesz używany sztucer

Nie sugeruj się ceną, sprawdź co uniemożliwia jego zakup!

Brudne lub upstrzone smugami miedzi wnętrze lufy

Mogą kryć większe problemy, np. wżery.

Szczerby lub wgniecenia na wylocie lufy

Skutecznie rujnują celność broni i wylot lufy musi być wytoczony ponownie.

Rdza gdziekolwiek w jakiejkolwiek ilości

To rzecz niewybaczalna.

Pęknięcia trzonu broni

Nie strzelajmy zanim nie zostaną naprawione.

Wgłębienia na czole trzonu zamka

Są one wynikiem rozrywania się spłonek, co świadczy o tym, że ktoś używał nieodpowiednich ładunków.

Sztucer, który strzela w momencie zatrzaśnięcia zamka suwliwego

Świadczy to o niedostatecznym blokowaniu się dźwigni łączącej spust z kurkiem, co swoją drogą jest bardzo niebezpieczne.

Spust, który stawia zbyt duży lub zbyt słaby opór, ślizga się lub widać, że ktoś przy nim majstrował

Źle wyregulowany spust to zawsze problem.

Sztucer, który wypala po tym jak naciągniemy kurek, zabezpieczymy broń, naciśniemy spust, a potem odbezpieczymy

Nie trzeba tłumaczyć jak bardzo jest to niebezpieczne.

Komora zamkowa, która wskutek wytarcia straciła okrągły kształt

To skutek niewłaściwej pracy wyciorem, a broń taka nigdy nie będzie celna.

Przypalone gwintowanie w tylnej części lufy

Oznacza to, że zbliża się koniec okresu użytkowania danego sztucera.

Średnice śrutu stosowane się do polowań na poszczególne gatunki zwierzyny drobnej i ptactwa

Dla przeciętnej odległości 30 – 35 metrów.

Nr 7 – 8, czyli śrut o wielkości 2,0 – 2,25 mmsłonki

Nr 5 – 6, czyli śrut o wielkości 2,5 – 2,75 mmpiżmaki, kuropatwy, króliki, jarząbki, gołębie, cyraneczki.

Nr 3 – 4, czyli śrut o wielkości 3,0 – 3,25 mmbażanty, kaczki, króliki, kuny, zające jesienią.

Nr 1 – 2, czyli śrut o wielkości 3,5 – 3,25 mmzające zimą i na polowaniach polnych, lisy, borsuki, jenoty i gęsi.

Nr 000 – 0, czyli śrut o wielkości 4,0 – 4,50 mmlisy, borsuki, jenoty – zimą.

Niewypał – przyczyna i zasady postępowania

Niewypał, to nabój, który nie wypalił, nie wystrzelił pocisku w chwili strzału i uderzenia iglicy w spłonkę. Z nieznanych powodów nie nastąpił wybuch spłonki lub zapalenie ładunku prochowego.

Przyczyny niewypału to najczęściej wady techniczne amunicji takie jak:

  • Spłonka osadzona zbyt głęboko, przez co iglica uderza w nią zbyt słabo.
  • Masa spłonkowa powodująca zapalenie prochu jest o złych właściwościach chemicznych.
  • Uszkodzenie lub brak kowadełka.
  • Wada mechanizmu uderzeniowego (sprężyny i iglicy) uderzającego w spłonkę zbyt słabo.
  • Źle uformowana łuska wchodząca zbyt daleko do komory nabojowej przez co iglica uderza z niewłaściwą siłą.
  • Brak lub nieodpowiednia ilość prochu.
  • Zwilgotnienie prochu.
  • Zmienione właściwości fizykochemiczne prochu.

W przypadku niewypału nie robimy nic przez kilka sekund, gdyż ładunek może odpalić z opóźnieniem

W tym czasie trzymamy broń skierowaną w dół lub w górę. Dopiero po kilku sekundach wyjmujemy amunicję z komory nabojowej. Takiej amunicji nie używamy ponownie.

Amunicji, która uległa zawilgoceniu nie suszymy. Suszony proch zmienia swoje właściwości i może być niebezpieczny. Takiej amunicji nie używamy wcale.