Autor: Robert Klimowicz

W pierwszej kolejności powinniśmy zwierzynę wytrzebić (w przypadku samców) i wypatroszyć. TRZEBIENIE polega na rozcięciu worka noszowego i usunięciu nożem jąder. Pozostawienie ich w tuszy, szczególnie w okresie godowym może spowodować przejście tuszy przykrym zapachem, a jej smak może ulec znacznemu pogorszeniu.

Następnie przystępujemy do PATROSZENIA, czyli usunięcia wnętrzności – patrochów i narogów. Nie transportuje się tusz nie patroszonych. Patroszenie i studzenie zapobiega ewentualnemu zaparzeniu się tuszy i zmarnowaniu mięsa.

W celu patroszenia tuszy układamy zwierzę na grzbiecie, w miejscu zacienionym, najlepiej na lekkim wzniesieniu, tak aby łeb zwierzyny znajdował się wyżej. W ten sposób farba znajdująca się wewnątrz tuszy spłynie w dół.

Po patroszeniu oddzielamy NAROGI (jadalne części wnętrzności – serce, płuca, wątroba, nerki) od patrochów. Patrochów nie wyrzucamy gdzie popadnie, a miejsce patroszenia pozostawiamy nie zabrudzone. Patrochy albo zakopujemy albo wykorzystujemy na nęcisku na drapieżniki.

Po patroszeniu dobrze jest unieść tuszę, a nawet powiesić za biegi (cewki, badyle), tak aby resztki farby spłynęły w dół i poprzez obrobiony otwór odbytowy wydostała się na zewnątrz. Wnętrze tuszy można też wytrzeć szmatką lub papierowym ręcznikiem – nigdy nie czyścimy jej trawą i nie płuczemy wodą.

Po tych wszystkich czynnościach tuszę należy WYSTUDZIĆ – musi trafić do chłodni lub w ostateczności, zabezpieczona siatką przed owadami, do ciemnego i chłodnego miejsca. Nie może leżeć na ziemi. W celu lepszego wychłodzenia tuszy nacinamy pachwiny. Studzenie w naturalnych warunkach trwa od kilku do kilkunastu godzin, w chłodni dużo szybciej.

Jeżeli pozyskaliśmy zwierzynę trofealną to przed odwiezieniem tuszy, musimy ODCIĄĆ TROFEA. U zwierzyny płowej jest to głowa z porożem, u dzika część gwizdu z orężem.

Tuszek zajęcy i dzikich królików nie musimy patroszyć na miejscu polowania. Ponieważ polujemy na nie zimą ich mała waga niesie niskie zagrożenie zaparzenia tuszki. Jedynym niezbędnym zabiegiem jest USUNIĘCIE MOCZU. Trzymając zająca za przednie skoki drugą dłonią przyciskamy i przesuwamy po stronie brzusznej od mostka w dół. Czynność powtarzamy, aż usuniemy cały mocz.

Upolowane ptaki patroszymy na łowisku. Sezon polowań trwa latem, więc ciepła pogoda zwiększa niebezpieczeństwa zaparzenia tuszki. Używamy do tego tzw. KULKI – niewielkiego patyka o długości 20 – 30 cm. Na jego końcu robimy zacięcie w kształcie haczyka. Kulkę (patyk) wkładamy w otwór odbytowy do jamy brzusznej i obracamy nawijając na niego jelita, po czym szybkim ruchem wyciągamy na zewnątrz, aż do usunięcia wszystkich wnętrzności. Tuszki ptaków przenosimy w trokach przypiętych do pasa, wiązane za łebki.

Drapieżników (zwierzęta futerkowe) nie patroszymy. W ich przypadku po wystudzeniu tuszy OBIELAMY je (skórujemy) metodą workową tzn. nie rozcinamy powłok brzusznych i szyi. Sposób nacięcia futra zależy od jego późniejszego przeznaczenia. Skóry odwracamy mizdrą na zewnątrz i usuwamy z niej nadmiar tłuszczu oraz ewentualne pozostałości tkanki mięsnej. Następnie naciągamy na prawidło i suszymy w temperaturze pokojowej.

Każdy myśliwy podczas polowania powinien pamiętać następujące zasady :

• Zwierzynę można pozyskiwać; jedynie zgodnie z Ustawą z dnia 13 października 1995 roku — Prawo łowieckie (Dz. U. nr 14, poz. 713).
• Nie wolno polować w terenie zapowietrzonym, czyli w takim, gdzie u zwierząt domowych i łownych występują choroby zakaźne zwalczane z urzędu.
• Nienaturalne zachowanie się żywego zwierzęcia łownego może wskazywać na jego schorzenie.
• Zauważonych zmian chorobowych nie wolno usuwać.
• W przypadku wątpliwości co do stanu zdrowotnego pozyskanej dziczyzny należy przedstawić ją do badania lekarzowi weterynarii.
• Określenie przydatności narządów wewnętrznych (narogów) i tuszy do spożycia i obrotu może być dokonywane jedynie przez lekarza weterynarii.
• Każda sztuka zwierzyny grubej (jeleń, daniel, sarna i dzik) powinna być zaraz po ubiciu wypatroszona na polowaniu zbiorowym należy to uczynić dopiero po zakończeniu miotu.
• Serce, płuca wątrobę i nerki należy tak oznakować, aby można było stwierdzić ich przynależność do tuszy zwierzęcia. Organy te pozostawia się przy tuszy do czasu ukończenia urzędowego badania.
• Skórowanie i dokonywanie rozbioru na łowisku jest zakazane.

Rys: wedlinydomowe.pl