Autor: Robert Klimowicz

Upoważnienie do polowania indywidualnego

Opublikowano przez

Ustawa Prawo łowieckie stanowi jednoznacznie, że do wykonywania polowania indywidualnego oprócz legitymacji członkowskiej Polskiego Związku Łowieckiego oraz pozwolenia na posiadanie broni myśliwskiej lub innego dokumentu uprawniającego do jej posiadania, wymagane jest pisemne upoważnienie.

Pisemne upoważnienie wydane jest wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego,  według wzoru określonego przez Ministra Środowiska.

Dzierżawca, przy pomocy przedmiotowego dokumentu, upoważnia myśliwego do odstrzału zwierzyny w wyznaczonym czasie, określając jej gatunek i liczbę sztuk, a także w wielu przypadkach jej płeć i klasę wieku.

Fakt pozyskania zwierzyny na polowaniu indywidualnym odnotowuje się więc w upoważnieniu:

  • Gruba – przed podjęciem czynności transportowych
  • Drobna – niezwłocznie po zakończeniu polowania

Pozyskanie zwierzyny innego gatunku lub ilości niż przewiduje to stosowne upoważnienie jest przestępstwem łowieckim podlegającym karze grzywny, ograniczenia lub pozbawienia wolności do jednego roku

Natomiast nie dokonanie wymaganych wpisów w upoważnieniu do wykonywania polowania indywidualnego jest wykroczeniem łowieckim podlegającym karze grzywny.

Pamiętajmy też – jeżeli przechodzimy, przejeżdżamy lub przebywamy w obwodzie, w którym nie mamy upoważnienia do wykonywania polowań broń musimy mieć rozładowaną i w futerale.

Wzór upoważnienia do wykonywania polowania indywidualnego

Piżmak

Opublikowano przez

Należy do rodziny chomikowatych. W Polsce dość licznie zamieszkuje tereny zachodnie, południowe i centralne. Na Warmii i Mazurach znacznie mniej liczny. Sprowadzony z Ameryki w 1905 roku.

Osiedla się wyłącznie w strefie brzegowej zbiorników wodnych, szczególnie w miejscach z bogatą roślinnością wodną. Mało wybredny, toleruje do pewnego stopnia zanieczyszczenie wody. Żyje więc w środowisku wodno-lądowym.

Jest najmniejszym z łownych ssaków w Polsce

Długość do 40 cm, ogon 20 – 28 cm, waga 07 – 1,6 kg.

Futro – ubarwienie jest ciemnobrunatne, zdecydowanie ciemniejsze na grzbiecie, delikatnie rozjaśniające się na bokach. Sód ciała szary z miodowym odcieniem. Jest gęste. W czasie nurkowania nie przepuszcza wody. Przebywanie pod wodą ułatwia im także możliwość zatykania fałdem skórnym uszu oraz rozdwojona górna warga, która dobrze chroni otwór gębowy. Zwierzą ma także umiejętność zatykania pod wodą otworów nosowych.

Głowa duża, osadzona na krótkiej niewyróżniającej się z tułowia szyi. Uszy małe, niewidoczne, ukryte w gęstym futerku. Pysk krótki, tępo zakończony. Tułów krepy, niezgrabny osadzonych na krótkich nogach. Przednia para kończyn jest o połowę krótsza od tylnych. Na stopach włosy ułatwiające pływanie.

W budowie ciała podobny do szczura, stąd inne nazwy gwarowe: piżmoszczur, szczur piżmowy.

Cechą charakterystyczną jest boczne spłaszczenie ogona

W okolicach odbytu znajdują się worki strojowe, zawierające substancje zapachową wykorzystywaną do znaczenia terytorium.

Rozmnażanie zaczyna się wczesną wiosną i trwa aż do jesieni. W ciągu roku wydaje od trzech do czterech miotów. Po czterech tygodniach ciąży samica rodzi od 3 do 9 młodych. Laktacja trwa do czterech tygodni, ale już po trzech młode pobierają naturalny żer i powoli opuszczają gniazdo. Bardzo szybko dojrzewają płciowo. Młode z pierwszego miotu już jesienią biorą udział w rozrodzie.

Odżywiają się wszelka roślinnością wodną. W ciągu doby są w stanie zjeść więcej zielonej masy niż same ważą.  W skład ich diety wchodzą tez mięczaki, skorupiaki, płazy i małe ryby.

Niestety żywią się też roślinnością uprawną

Żyją w dużych rodzinnych grupach. Młode nie spieszą się z usamodzielnieniem i wychodzeniem na nowe terytoria, niemniej zwierzęta są w stanie kolonizować nowe tereny w odległości nawet do 50 km w ciągu roku. Wykorzystują do tego nurt rzeki, co pozwala szybko przenosić się.

Gniazda budują z roślinności wodnej i błota – są to kopczyki do wysokości 1 metra lub kopią rozległe nory z podwodnymi wejściami. Aktywne są całodobowo, ale szczególnie od wieczora do świtu.

Robią często duże szkody w wałach powodziowych, brzegach rzek i groblach

Polowanie

Z zasiadki na brzegu, także w nocy. Czasem nieodzowna staje się pomoc dobrego aportera, które przyniesie upolowane zwierzę.

Zimowe futro jest bardzo cennym trofeum

Broń gładkolufowa, naboje śrutowe o średnicy 2,5 – 2,75 mm (nr 6 i 5)

Okresy polowań:

  • Od 11 sierpień do 15 kwiecień
  • na terenach rybackich obrębów hodowlanych – na piżmaki polujemy przez cały rok.

Fot: huntertools.pl, drapieżniki.pl, hodowle.eu

Średnice śrutu stosowane się do polowań na poszczególne gatunki zwierzyny drobnej i ptactwa

Opublikowano przez

Dla przeciętnej odległości 30 – 35 metrów.

Nr 7 – 8, czyli śrut o wielkości 2,0 – 2,25 mm – słonki

Nr 5 – 6, czyli śrut o wielkości 2,5 – 2,75 mm – piżmaki, kuropatwy, króliki, jarząbki, gołębie, cyraneczki.

Nr 3 – 4, czyli śrut o wielkości 3,0 – 3,25 mm – bażanty, kaczki, króliki, kuny, zające jesienią.

Nr 1 – 2, czyli śrut o wielkości 3,5 – 3,25 mm – zające zimą i na polowaniach polnych, lisy, borsuki, jenoty i gęsi.

Nr 000 – 0, czyli śrut o wielkości 4,0 – 4,50 mm – lisy, borsuki, jenoty – zimą.

Wykroczenia łowieckie

Opublikowano przez

1. Strzelanie do zwierzyny w odległości mniejszej niż 500 metrów od miejsc zebrań publicznych w czasie ich trwania lub w odległości mniejszej niż 150 metrów od zabudowań mieszkalnych.

2. Wybieranie jaj, piskląt, niszczenie gniazda ptaków łownych, lub niszczenie ich legowisk.

3. Przetrzymywanie zwierząt łownych bez zezwolenia.

4. Niszczenie nor i legowisk zwierząt łownych.

5. Niszczenie urządzeń łowieckich, wybieranie karmy lub soli z lizawek.

6. Polowanie bez odpowiednich dokumentów.

7. Nie dokonanie wymaganych wpisów w upoważnieniu do wykonywania polowania indywidualnego.

Wykroczenia łowieckie podlegają karze grzywny