Ciche pędzenie

Naganianie zwierzyny przy użyciu niewielkie liczby naganiaczy (zwykle od 2 do 4), którzy nie używają sygnałów dźwiękowych, nie posiadają psów i spokojnie poruszają się w miocie ruszając zwierzynę.

Stosowane podczas polowań na samy i jelenie.

Zwierzyna powoli opuszcza miot, dając możliwość oddania bezpiecznego i prawidłowego strzału.

Czernica

Powszechna niemal w całej Europie, liczebnością dorównuje Krzyżówce. W Polsce występuje na terenie całego kraju z wyjątkiem gór.

Lubi rozległe akweny zarówno słodkowodne jak i słonowodne, z dużą powierzchnią lustra. Wybiera raczej głębsze zbiorniki. Często osiedla się na wyspach. Czernica żyje gromadnie. Należy do kaczek nurkujących – grążyc.

Warunkiem koniecznym do osiedlania się tej kaczki są bezpieczne miejsca lęgowe.

Długość do 45 cm, rozpiętość skrzydeł 70 cm, waga około 1 kg.

Samiec w szacie godowej dwubarwny, kontrastowy. Brzuch, boki i lusterka białe. Reszta czarne. Z tyłu głowy kaczorowi wyrastają długie, odstające, czarne pióra, tworząc charakterystyczny długi czubek. W szacie spoczynkowej (od lipca do października) upierzenie ma bardziej stonowane, podobne do kaczki.

Dziób popielaty z lekkim niebieskim połyskiem, paznokieć czarny.  Oczy żółte.

Toki i dobór par odbywa się zazwyczaj w miejscach zimowania, ale mogą być kontynuowane w miejscach lęgowych (od marca do maja). Gniazdowanie rozpoczyna się na przełomie maja i czerwca. Gniazda zakładane są wśród roślinności brzegowej, często na pływających kępach roślinnych. Samica składa 8 – 11 jaj i wysiaduje je ok. 25 dni.

Samice czasem podrzucają jaja innym matkom próbując w ten sposób maksymalizować sukces rozrodczy

Pisklęta są zagniazdownikami i wkrótce po wykluciu kaczka przenosi je na wodę. Ciężar wychowania spoczywa na samicy, kaczor w tym czasie chowa się i zmienia upierzenie. Młode latają po około 7 tygodniach.

Nurkują po pokarm. Czasem bardzo głęboko, nawet do około 7 metrów. Ich dietę stanowią mięczaki, skorupiaki, owady wodne i ich larwy. Gdy nie mogą zdobyć mięsa mogą przejść na pokarm roślinny.

Na zimowiska odlatują od września do grudnia, choć często w ostatnich latach zimują na brzegach Bałtyku.

Polowanie

Na ciągach, zlotach oraz na sadach. Używa się bałwanków lub krykuchy. Dobrze jest mieć aportera. Nie należy strzelać do kucharki.

Broń gładkolufowa – śrut o średnicy 3 mm (nr 4)

Strzelone kaczki dobrze jest szybko wykulkować i przenosić w trokach.

Okresy polowań:

  • Od 15 sierpnia do 21 grudnia

Jeżeli twój sztucer nie strzela celnie

Po pierwsze – sprawdź celownik optyczny

Może być bowiem tak, że broń wcale nie jest niecelna, lecz zaopatrzona jest w zepsutą lunetę. Aby to sprawdzić należy „wpisać kwadrat w koło”.

Aby to zrobić należy wystrzelić w dane miejsce tarczy celowniczej. Następnie, celując ciągle dokładnie w miejsce pierwszego strzału, należy przesunąć siatkę celowniczą o 12 kliknięć do góry i strzelić ponownie. Następnie przesuwamy o 12 kliknięć w prawo. Potem 12 kliknięć w dół, a na koniec 12 kliknięć w lewo. Po każdym przesunięciu oddajemy strzał. Ślady trafień powinny utworzyć kwadrat. Jeżeli tak się nie stało reklamujmy celownik optyczny.

Po drugie – wyczyść lufę

Aby sztucer był celny jego lufa musi być całkowicie zgodna z przyjętą normą – tolerancja właściwie nie istnieje. Gdy pojawi się jakikolwiek osad z miedzi wewnątrz lufy możemy zapomnieć o bardzo dobrej celności.

Po trzecie – użyj innej amunicji

Niektóre sztucery dość czujnie reagują na wagę naboi. Aby dobrać najlepszą dla danej broni należy przetestować różną amunicję i wybrać najlepszą dla siebie.

Po czwarte – dbaj o spust broni

Spust zawsze musi być dobrze wyregulowany. Luzy, zbyt duży opór, albo inne problemy skutecznie niweczą celność strzałów.

Jeżeli nic z powyższych rzeczy nie pomaga pozostaje tylko reklamacja broni lub wizyta u rusznikarza.

Należy jednak pamiętać, iż nawet najcelniejszy sztucer nie zrobi z nas doskonałych strzelców. Do tego jest tylko jedna droga – ćwiczenie strzelania

Miejsca w których nie wolno strzelać do zwierzyny

Fot: derylgucio.pl

Nie wolno strzelać:

  • W odległości mniejszej niż 500 metrów od miejsc zebrań publicznych w czasie ich trwania.
  • Będąc w odległości mniejszej niż 150 metrów od zabudowań mieszkalnych.
  • Do zwierzyny przy paśnikach, lizawkach, pasach zaporowych oraz punktach stałego dokarmiania, z wyjątkiem polowań na dziki i drapieżniki przy nęciskach.
  • Zwierzyny na ogrodzonych poletkach żerowych.

Nie celuje się i nie strzela do zwierzyny jeśli:

  • Na linii strzału znajduje się myśliwy lub inne osoby albo zwierzęta gospodarskie, budynki lub pojazdy znajdujące się w odległości nie gwarantującej bezpieczeństwo strzału.
  • Znajdującej się w odległości mniejszej niż 200 metrów od pracujących maszyn rolniczych.
  • W miocie, jeżeli naganka znajduje się od myśliwego w odległości mniejszej niż 150 metrów w terenie otwartym i nie mniejszej niż 100 metrów w terenie leśnym.
  • Zwierzyna znajduje się na szczycie wzniesienia.

Celowanie do zwierzyny i oddanie strzału jest dopuszczalne dopiero po osobistym dokładnym rozpoznaniu zwierzyny oraz warunkach gwarantujących skuteczność strzału i możliwość podniesienia strzelonej zwierzyny oraz bezpieczeństwa otoczenia