Autor: Robert Klimowicz

Maksymalne zasięgi pocisków kulowych i ładunków śrutowych

Opublikowano przez

Fot: dubeltowki.pl

Odległości strzału kulą

  • Kule z broni gwintowanej – od 3,5 do 4 km.
  • Kule typu breneka z broni gładkolufowej – od 1,2 km do około 2 km.

Odległości strzału śrutem

Największe odległości przy strzale pod kątem około 30 stopni osiąga:

  • śrut 2,5 mm – około 200 m,
  • śrut 3,5 mm – około 300 m,
  • śrut 4,0 mm – około 400 m.

Upraszczając, przy śrucie stosuje się przelicznik – średnia śrucin pomnożona przez 100, co daje nam maksymalny zasięg liczony w metrach

Jako że śrut ma zazwyczaj średnicę od 2 mm do 4,5 mm to zasięg amunicji śrutowej w Polsce mieści się między 200 a 450 metrów.

Na zasięg wpływa:

  • Prędkość początkowa
  • Masa i kształt pocisku
  • Siła wiatru
  • Gęstość powietrza
  • Siła przyciągania ziemskiego
  • Kąt pod jakim pocisk jest wystrzelony.
Dolatująca kula praktycznie traci swoją energię, niemniej nawet taki spadający kawałek metalu lub ołowiu może stanowić zagrożenie

Ciąża utajona (przedłużona)

Opublikowano przez

Fot: poluje.pl

Chwilowe zahamowanie rozwoju zarodków prawdopodobnie jako ochrona przed drapieżnikami lub niesprzyjającymi warunkami środowiska naturalnego.

Zaraz po kryciu rozwój zapłodnionych komórek przebiega normalnie przez 2 tygodnie, następnie zostaje zahamowany na kilka tygodni lub nawet miesięcy. W tym czasie zarodki spoczywają swobodnie w macicy, niezagnieżdżone w śluzówce.

Po jakimś czasie rozpoczyna się normalny rozwój embrionalny.

Występuje u:

  • Saren.
  • Łasicowatych: borsuk, gronostaj, kuna leśna, kuna domowa, łasica, norka amerykańska, tchórz, wydra.

Udział psów na polowaniach

Opublikowano przez

Fot: zwierzosfera.pl

Psy wolno, a nawet trzeba używać podczas niektórych polowań zbiorowych oraz indywidualnych.

Obowiązkowo należy zapewnić udział psa przy poszukiwaniu postrzałka zwierzyny grubej!

Obowiązkiem myśliwego jest poszukiwanie postrzałka, a bez możliwości zapewnienia udziału psa w poszukiwaniach postrzałków zwierzyny grubej praktycznie nie możemy polować. Dlatego pies nie musi brać udziału w polowaniu, ale powinien być łatwo dostępny, np. u myśliwego mieszkającego w pobliżu.

Możemy poszukiwać postrzałki także poza granicami obwodu, w którym polowaliśmy, ale pies musi być cały czas trzymany na otoku i musimy o fakcie poszukiwań powiadomić dzierżawcę lub zarządcę tego obwodu nie później niż 12 godzin od rozpoczęcia poszukiwań.

Polowanie z psami może odbywać się w okresie od 1 października do 31 stycznia – ograniczenie to nie dotyczy polowań na ptactwo łowne, na drapieżniki i przy poszukiwaniu postrzałka. Poza tym okresem psa wolno prowadzić wyłącznie na otoku.

Ograniczenie do ww. dat wyklucza polowania z psami na kozy i koźlęta sarny, gdyż w tym czasie nie ma polowań na nie.

Absolutnie nie wolno używać psów podczas polowań na zające

Podczas polowania na ptactwo łowne udział psa jest obowiązkowy, z tym że jeden pies przypada nie więcej na trzech myśliwych i to zarówno na polowaniu zbiorowym, jak i indywidualnym.

Pies na stanowisku może być za zgodą prowadzącego polowanie i musi być na otoku.

Podsumowując:

  • Nie wolno – polowanie na zające.
  • Obowiązkowo – postrzałek i ptactwo łowne.
  • Może być – drapieżniki.
  • Może być – od 1 października do 31 stycznia.

Kuna leśna – Tumak

Opublikowano przez

Fot: zopzlowtarnow.pl

Zamieszkuje Europę i Azję. W Polsce niezbyt licznie występuje w całym kraju. Najchętniej zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, głównie starodrzewie. Spotkać ją można również w starych drzewostanach sosnowych.

Ma ciało o długości około 50 cm, ogon 25 cm, masa ciała od 1 do 2 kg. Sylwetka smukła i wydłużona.

Futro szarobrązowe lub szaro kasztanowe z wełnistym żółtym podbiciem. Na podgardlu wyraźna żółta plama, zaokrąglona w dolnej części, nie przechodzi na przednie łapy.

Łeb mały, szpiczasty z wyraźnie jaśniejszymi, trójkątnymi uszami. Oczy duże, łapy na podeszwach owłosione, dlatego trop kuny leśnej widoczny jest właściwie jedynie na śniegu i nie pozostawia odcisków poszczególnych palców czy pazurów. Porusza się skacząc, a jej trop układa się w położone obok siebie dwie pary odcisków.

Dobrze porusza się i po ziemi i po drzewach. Potrafi wykonać długie skoki pomiędzy konarami. W razie zagrożenia zawsze ucieka na drzewo.

Wszystkie zmysły ma doskonale rozwinięte. Zamieszkuje w starych dziuplach, gniazdach i stertach gałęzi, jednakże poza okresem, w którym wychowuje potomstwo prowadzi koczowniczy tryb życia. W ciągu doby może pokonać do kilku kilometrów w poszukiwaniu zdobyczy i za każdym razem nocować w innym miejscu. Aktywność kuny jest uzależniona od warunków atmosferycznych.

Fot:ladnydom.pl

Wzór zębowy: 3 1 4 1/ 3 1 4 2. Dorosła kuna ma 38 zębów.

Ruja przypada na lipiec i sierpień, czasem rozpoczyna się w czerwcu. U kun występuje tzw. ciąża przedłużona (utajona). Po zapłodnieniu, zarodek nie rozwija się aż do stycznia – lutego.

Schronienia buduje w dziuplach drzew.

Młode przychodzą na świat wiosną. W kwietniu lub w maju samica rodzi od 2 do 5 młodych. Są one ślepe i niedołężne. Oczy otwierają dopiero po pięciu tygodniach.

Po tym czasie młode (niedokunki) opuszczają dziuplę, jednak przy matce pozostają aż do jesieni. Dojrzałość płciową osiągają w drugim roku życia.

Kuny są wszystkożerne, ale jako drapieżnik preferują pokarm mięsny. Są aktywne wieczorem i nocą. Polują na ziemi i na drzewach.

Kuny robią zapasy na zimę

Ich wrogami są przede wszystkim duże ptaki drapieżne oraz lisy i psy.

Polowanie

Fot: rmax.com.pl

Spotkanie kuny to najczęściej przypadek. Upolowanie jej na ziemi jest bardzo trudne, zagoniona na drzewo czuje się jednak bardzo pewnie, nie ucieka i przez długi czas potrafi wpatrywać się w człowieka.

Dobre wyniki daje polowanie na tropie, na białej stopie. Po zlokalizowaniu drzewa, gdzie kuna zaległa na odpoczynek, stosuje się wybębnianie (uderzanie gałęzi w pień).

Można na nie polować również nocą. Kuna jako drapieżnik chętnie podchodzi na woń padliny. Można użyć też sztucznych środków wabiących.

Okresy polowań:

  • Od 1 września do 31 marca
  • na terenach obwodów łowieckich, w których występuje głuszec lub cietrzew – na kuny polujemy przez cały rok;

Broń do polowań na kuny:

  • O lufach gwintowanych – sztucer, ekspres, kniejówka, dryling – myśliwska amunicja półpłaszczowa o energii pocisku nie mniejszej niż 1000 J w odległości 100 m od wylotu lufy. Wystarczą mniejsze kalibry kulowe .222 Rem, .223 Rem, 5,6×50, 5,6×57. Pocisków pełno płaszczowych przy tak małych zwierzętach powinno się unikać.
  • Gładkolufowa – jednorurka, dubeltówka, bok, dryling, kniejówka – amunicja śrutowa, ze śrutem o średnicy do 4,5 mm, jednak zdecydowanie wystarczy śrut o średnicy 2,75 – 3 mm.

Wystarczą uprawnienia podstawowe. Trofeum stanowi futro.