Autor: Robert Klimowicz

Fot: psy.pl

Rasa wyhodowana w Nowej Fundlandii, gdzie wykorzystywano je do aportowania ryb, które wypadano w sieci. Stamtąd sprowadzono je do Anglii, gdzie wykorzystywano na polowaniach ich skłonność do aportowania zwierzyny.

Do początków XX wieku psy cieszyły się popularnością głównie wśród myśliwych, jednakże z czasem stały się także psami wystawowymi – rozpoczęto wówczas linię hodowlaną, tzw. dual purpose. Psy wystawowe i myśliwskie różnią się od siebie eksterierem. Psy wystawowe mają dość potężną budowę, natomiast użytkowe są delikatniejsze i szczuplejsze, główny nacisk kładzie się bowiem na ich sprawność i przydatność do pracy.

Oficjalne uznanie rasy miało miejsce w 1903 roku. W Polsce pierwsze Labradory Retrievery pojawiły się w roku 1985.

Generalnie są czworonogami średniej wielkości, o zwartej i umięśnionej sylwetce. W kłębie osiągają wysokość 56 – 57 cm – psy i 54 – 56 cm – suki. Dorosłe psy ważą średnio od 29,5 do 36 kilogramów. Suki ważą od 25 do 32 kilogramów.

Fot: pl.pinterest.com

Cechami charakterystycznymi u rasy są małe uszy oraz krótki, wydrzy ogon noszony poziomo lub lekko zakrzywiony. Typowa dla labradora jest także szeroka czaszka z wyraźnie zaznaczonym stopem. Głowa jest proporcjonalna do wielkości ciała psa, o ładnym, regularnym kształcie. Czaszka i pysk widziane z boku są w przybliżeniu równej długości i połączone ze sobą łagodnym przejściem.

Ich sierść jest gęsta, krótka i twarda z wodoodpornym podszerstkiem – ich krótki włos nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych – trzeba jednak zaznaczyć, że dwa razy w roku intensywnie linieją. Umaszczenie może być czarne, żółte lub czekoladowe. Pierwotnie psy miały najczęściej czarną maść, gdy czasami rodziły się szczenięta z umaszczeniem wątrobianym lub żółtym, były niestety zabijane. Dopiero po jakimś czasie inne kolory psa włączono do hodowli.

Labradory to psy łagodne, spokojne i zrównoważone, dlatego nadają się na towarzyszy także osób niepolujących. Mogą, a nawet powinny być trzymane w mieszkaniu, gdyż bardzo cenią sobie kontakt z człowiekiem.

To psy bardzo inteligentne, łatwe w prowadzeniu i przyjazne, dobrze się dostosowujące do każdej sytuacji, bez problemu akceptujący życie w rodzinie. To psy wierne, uwielbiające spędzać czas ze swoim właścicielem i pałające miłością do wszystkich ludzi, których spotka na swojej drodze. Posiadają silne pragnienie, aby zadowolić właściciela i zrobią wszystko, aby ten był z nich dumny. Labradory są jedną z najszybciej uczących się ras.

Psy są pełne energii i bardzo entuzjastycznie nastawione do poznawania nowych ludzi i zwierząt. Ich dziecinna ufność i radość nie przemijają wraz z wiekiem, wręcz przeciwnie – nasilają się.

To naprawdę „najlepszy przyjaciel człowieka”, który żywo angażuje się w działania członków rodziny i chce towarzyszyć opiekunowi w czasie wykonywania każdej, nawet najbardziej błahej czynności.

Labradory uwielbiają gryźć i żuć. Jeżeli nie zakupimy zabawek i gryzaków, możemy być pewni, że psy wcześniej czy później dobiorą się do mebli i innych przedmiotów pozostawionych na widoku.

Labradory retrievery bardzo lubią jeść, a bez odpowiedniego wysiłku mogą szybko przybrać na wadze. Są wówczas dość podatne na dyspazję stawów biodrowych i łokci. Dość często występują także problemy z oczami m.in. postępująca atrofia siatkówki, zaćma, dystrofia rogówki, dysplazja siatkówki. Skłonność do jedzenia przejawia się także zbieraniem wszelkich odpadków na spacerach, przez co może mieć problemy żołądkowe.

Zważywszy na wysoko rozwinięte predyspozycje do pracy z człowiekiem labradory są współcześnie wykorzystywane przez służby publiczne, szpitale, policję, ośrodki dla osób z upośledzeniem psychoruchowym etc.

Pies jest cenionym pomocnikiem myśliwych. Przede wszystkim w pracy po strzale i pracy w wodzie.

Jako psa myśliwskiego charakteryzuje go, obok skłonności do aportowania:

• Marking – czyli umiejętność zapamiętywania miejsc upadania kilku sztuk zestrzelonego ptactwa.
• Wspaniały węch – psy używane są także jako tropowce,
• „Miękki pysk” – czyli umiejętność delikatnego uchwycenia postrzałka, tak aby nie naruszyć zwierzyny.

Najbardziej ceni się je podczas polowań na dzikie gęsi, które potrafią aportować z naprawdę bardzo zimnej wody.

Pies podlega próbom pracy.