Troczenie ptactwa

Czynność wieszania ustrzelonych ptaków na trokach, czyli rzemieniu mocowanym do pasa z pętelkami służącym do zawieszania i noszenia upolowanego pióra (ptactwa) w czasie polowania.

Podczas troczenia ptactwa broń myśliwego musi być zabezpieczona przed możliwością oddania strzału!

Labrador retriever

Fot: psy.pl

Rasa wyhodowana w Nowej Fundlandii, gdzie wykorzystywano je do aportowania ryb, które wypadano w sieci. Stamtąd sprowadzono je do Anglii, gdzie wykorzystywano na polowaniach ich skłonność do aportowania zwierzyny.

Do początków XX wieku psy cieszyły się popularnością głównie wśród myśliwych, jednakże z czasem stały się także psami wystawowymi – rozpoczęto wówczas linię hodowlaną, tzw. dual purpose. Psy wystawowe i myśliwskie różnią się od siebie eksterierem. Psy wystawowe mają dość potężną budowę, natomiast użytkowe są delikatniejsze i szczuplejsze, główny nacisk kładzie się bowiem na ich sprawność i przydatność do pracy.

Oficjalne uznanie rasy miało miejsce w 1903 roku. W Polsce pierwsze Labradory Retrievery pojawiły się w roku 1985.

Generalnie są czworonogami średniej wielkości, o zwartej i umięśnionej sylwetce. W kłębie osiągają wysokość 56 – 57 cm – psy i 54 – 56 cm – suki. Dorosłe psy ważą średnio od 29,5 do 36 kilogramów. Suki ważą od 25 do 32 kilogramów.

Fot: pl.pinterest.com

Cechami charakterystycznymi u rasy są małe uszy oraz krótki, wydrzy ogon noszony poziomo lub lekko zakrzywiony. Typowa dla labradora jest także szeroka czaszka z wyraźnie zaznaczonym stopem. Głowa jest proporcjonalna do wielkości ciała psa, o ładnym, regularnym kształcie. Czaszka i pysk widziane z boku są w przybliżeniu równej długości i połączone ze sobą łagodnym przejściem.

Ich sierść jest gęsta, krótka i twarda z wodoodpornym podszerstkiem – ich krótki włos nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych – trzeba jednak zaznaczyć, że dwa razy w roku intensywnie linieją. Umaszczenie może być czarne, żółte lub czekoladowe. Pierwotnie psy miały najczęściej czarną maść, gdy czasami rodziły się szczenięta z umaszczeniem wątrobianym lub żółtym, były niestety zabijane. Dopiero po jakimś czasie inne kolory psa włączono do hodowli.

Labradory to psy łagodne, spokojne i zrównoważone, dlatego nadają się na towarzyszy także osób niepolujących. Mogą, a nawet powinny być trzymane w mieszkaniu, gdyż bardzo cenią sobie kontakt z człowiekiem.

Jest doskonałym przyjacielem dzieci, cierpliwym i wyrozumiałym

To psy bardzo inteligentne, łatwe w prowadzeniu i przyjazne, dobrze się dostosowujące do każdej sytuacji, bez problemu akceptujący życie w rodzinie. To psy wierne, uwielbiające spędzać czas ze swoim właścicielem i pałające miłością do wszystkich ludzi, których spotka na swojej drodze. Posiadają silne pragnienie, aby zadowolić właściciela i zrobią wszystko, aby ten był z nich dumny. Labradory są jedną z najszybciej uczących się ras.

Psy są pełne energii i bardzo entuzjastycznie nastawione do poznawania nowych ludzi i zwierząt. Ich dziecinna ufność i radość nie przemijają wraz z wiekiem, wręcz przeciwnie – nasilają się.

To naprawdę „najlepszy przyjaciel człowieka”, który żywo angażuje się w działania członków rodziny i chce towarzyszyć opiekunowi w czasie wykonywania każdej, nawet najbardziej błahej czynności.

Dlatego labrador nigdy nie sprawdzi się w roli stróża

Labradory uwielbiają gryźć i żuć. Jeżeli nie zakupimy zabawek i gryzaków, możemy być pewni, że psy wcześniej czy później dobiorą się do mebli i innych przedmiotów pozostawionych na widoku.

Labradory retrievery bardzo lubią jeść, a bez odpowiedniego wysiłku mogą szybko przybrać na wadze. Są wówczas dość podatne na dyspazję stawów biodrowych i łokci. Dość często występują także problemy z oczami m.in. postępująca atrofia siatkówki, zaćma, dystrofia rogówki, dysplazja siatkówki. Skłonność do jedzenia przejawia się także zbieraniem wszelkich odpadków na spacerach, przez co może mieć problemy żołądkowe.

Zważywszy na wysoko rozwinięte predyspozycje do pracy z człowiekiem labradory są współcześnie wykorzystywane przez służby publiczne, szpitale, policję, ośrodki dla osób z upośledzeniem psychoruchowym etc.

Pies jest cenionym pomocnikiem myśliwych. Przede wszystkim w pracy po strzale i pracy w wodzie.

Labrador to specjalista od pracy w wodzie

Jako psa myśliwskiego charakteryzuje go, obok skłonności do aportowania:

  • Marking – czyli umiejętność zapamiętywania miejsc upadania kilku sztuk zestrzelonego ptactwa.
  • Wspaniały węch – psy używane są także jako tropowce,
  • „Miękki pysk” – czyli umiejętność delikatnego uchwycenia postrzałka, tak aby nie naruszyć zwierzyny.

Najbardziej ceni się je podczas polowań na dzikie gęsi, które potrafią aportować z naprawdę bardzo zimnej wody.

Pies podlega próbom pracy.

Energia pocisku kulowego jako podstawowe kryterium rażenia zwierzyny łownej

Fot: darzbor.com.pl

Rozporządzenie Ministra Środowiska z 23 marca 2005 roku w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowań i znakowania tuszy podaje jakie podstawowe kryterium amunicji myśliwskiej energię pocisku w odległości 100 metrów od wylotu lufy.

Używana do polowań broń myśliwska o lufach gwintowanych musi być przeznaczona do strzelania amunicji myśliwskiej charakteryzująca się energią pocisku nie mniejszą niż 1.000 J w odległości 100 metrów od wylotu lufy.

W przypadku zwierzyny grubej, przy stosowaniu pocisków półpłaszczowych:

  • Przy polowaniach na łosie – z energią nie mniejszą niż 2.500 J
  • Przy polowaniach na jelenie, daniele, muflony i dziki (z wyjątkiem warchlaków) – z energią nie mniejszą niż 2.000 J

Energia pocisku jest najważniejszym czynnikiem powodującym natychmiastową śmierć zwierzyny. Nawet jeżeli strzał nie jest w 100 proc. celny i omija ważne narządy życiowe, to oddawanie przez pocisk tak dużej energii, gwałtownie rozchodzącej się w tuszy powoduje wstrząs oraz porażenie układu nerwowego i organów życiowych.

W jakich przypadkach policja cofa pozwolenie na broń?

Jeżeli osoba, która posiada pozwolenie na broń:

  • Nie przestrzega warunków określonych w pozwoleniu na broń, o których mowa w art. 10 ust 7 ustawy.
  • Należy do osób, które nie mogą ubiegać się o pozwolenie na broń.
  • Naruszyła obowiązek zawiadomienia o utracie broni.
  • Przemieszczała się z bronią po alkoholu, środku odurzającym lub substancji psychotropowej albo środka zastępczego.
Pamiętajmy, że utrata członkostwa w PZŁ skutkuje cofnięciem przez organ policji pozwolenia na posiadanie broni palnej do celów łowieckich