W ochronie lasów, przed niszczeniem ich przez zwierzynę, wyróżnia się dwie zasadnicze grupy metod:
- Podstawowe – wykorzystywanie repelentów (środków odstraszających), osłon, palikowania lub ogrodzenia upraw.
- Pomocnicze – czyli utrzymanie odpowiedniej liczebności populacji jeleniowatych oraz poprawa ich warunków bytowania poprzez dostarczenie atrakcyjnego żeru – tworzenie łąk śródleśnych, poletek uprawnych, sadzenie atrakcyjnych dla zwierzyny drzew (np. owocowych).
Jako naturalną metodę ochrony coraz częściej stosuje się odstępowanie od tworzenia jednogatunkowych upraw na rzecz sadzenia lasów mieszanych. Nie powoduje to skupienia się jeleniowatych w jednym miejscu i zmusza zwierzynę do przemieszczania się w poszukiwaniu żeru, przez co ogranicza się duże szkody w jednym miejscu.