Fot: fordogtrainers.ru
Stójka to podstawowa pozycja przyjmowana przez psy myśliwskie, które chcą wystawić zwierzynę myśliwemu i wskazać miejsce, skąd wywęszyły zwierzynę.
Stójka jest typowa przede wszystkim dla wyżłów. W czasie wykonywania stójki pies zamiera w bezruchu, podnosząc przy tym przednią łapę (co jednak nie stanowi reguły). W napięciu i skupieniu układa ciało w kierunku wystawianego zwierzęcia.
W zależności od rasy stójka może być wykonywana w półsiadzie, pozycji stojącej bądź przez warowanie. Twardość stójki, czyli umiejętność skoncentrowania się na ofierze i pozostawania w bezruchu, jest zależna nie tylko od rasy, ale także wyszkolenia.
Wyróżniamy:
- stójkę martwą – stójka, w której pies trwa, mimo otrzymanego rozkazu ruszenia zwierzyny,
- stójkę pewną – stójka niezawodna, w odróżnieniu od stójki pustej,
- stójkę pustą – błąd popełniany przez wyżła, który robi stójkę, mimo iż w pobliżu nie ma zwierzyny,
- stójkę słabą – stójka, która wyżeł samowolnie przerywa i zaczyna spędzać zwierzynę,
- stójkę twardą – stójka, która pies kontynuuje, mimo iż otrzymał rozkaz ruszenia zwierzyny.